แปลงรักเร่เหี่ยวเฉา..จนเถาม่วง
ยอมทิ้งช่วง"ดอกหญ้า"เต็มกล้าสวน
มิมีใครไหนหนอมาขอพรวน
ภาพทบทวนเลือนรางค่อยจางไป
ใครจะช่วยดูแล...ไถแปรซ้ำ
เจ้าของไร่บอบช้ำ..ยังร่ำไห้
หลังฝนตก..รกชัฏถนัดใจ
ปล่อยดอกหญ้าไสวอำไพพันธุ์
เหลืองเล็กเล็กเด็ดเรียงแต่เพียงดอก
ถักเป็นปลอกสวมพรางนิ้วนางฉัน
แม้เจ้าเป็นดอกหญ้าแห่งสามัญ
สิ่งสำคัญ..กำลังใจ..มากมายมี
แปลงรักเร่เหี่ยวเฉา..เราต้องหา
ปรารถนาพันธุ์ต่างแดนปลูกแทนที่
เป็นไม้ดอกออกช่วงหนาว..กำลังดี
ช่วยคิดที..สรรหา..บุปผางาม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
