
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต(เป็นเพียงภาพประกอบ ไม่มีส่วนสัมพันธ์กับบทกลอนข้างล่างแต่ประการใด)
เสียงนกยามใกล้ค่ำ
คล้ายเสียงเด็กร้องมาจากป่าลึก
จนรู้สึกขนผองสยองเกล้า
ลมพัดเย็นใกล้ค่ำกล่อมลำเนา
ความเงียบเหงาวังเวงบรรเลงมา
คือเสียงนกอะไรมองไม่เห็น
แอบซ่อนเร้นพรางกายในชายป่า
หลงเคลิ้มอยู่กลางดงพงพนา
กลับผวาทุกคราวที่ก้าวเดิน
พรานไพรบอกว่า "ได้ยินจนชินหู
มันร้องอยู่หวีดหวิวฟังผิวเผิน
อยากจับมาทาเกลือปิ้งเหลือเกิน"
คงแก้เขินความกลัวของตัวเอง
จริง! นกฮูกนกแสกไม่แตกต่าง
หากโผล่ร่างบินมาร้องร่าเก่ง
อาจตกดินสะอื้นสิ้นครื้นเครง
หลังเสียงเพลงปืนดังก้องกังวาน
แท้จริงนกร้องมาจากป่าลึก
บางคนคึกอยากล่าเป็นอาหาร
แต่ฉันกลับหวาดใจมาไม่นาน
ขอก้าวผ่านป่าไปอย่างไวเลย!ฯ
อริญชย์
๑๒/๗/๒๕๕๕






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า