อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
นอบน้อมประนมหัตถ์…….กวิรัตน์สยามไกร
กลอนโคลงระบือไป………คุรุท่านประพันธ์พจน์
ถ้วนถ้อยสุภาษิต…………..ลุนิมิตกวีรส
คุณค่าก็ปรากฎ……………..วรวรรณศิลป์งาม
ท่านคือพระยาศรี……………สุนทรขจรนาม
คนธรรพ์ก็ไหวหวาม…………ผิวครูจรดจาร
สมเป็นกวีเอก………………..ดุจเสกประกายกานท์
เฉิดฉายฉนำนาน……………และนิรันดร์มิผันแปร
ผองศิษย์ระลึกนึก……………มนตรึกพระคุณแล
ต่อตั้งมโนแน่………………….จะลิขิตเชลงกลอน
ตามรอยพระคุณครู…………..และจะชูมิคลายคลอน
กรองพจน์พิจิตรพร…………..อภิวันทนาการ ฯ
อริญชย์
๒๖/๗/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
