นอบน้อมสองหัตถ์พร้อม พนมกร
ก้มกราบบรมครูกลอน รัตนะล้วน
พระคุณประภาษพร พรมศิษย์
เป็นหลักฉันทลักษณ์ถ้วน ถ่องแท้อักษรา
ด้วยสงสัยกลอนกานท์วานน้องพี่ โปรดช่วยชี้แนวทางที่กังขา
การเขียนกลอนหากย้อนยุคก่อนมา มีหลักว่ากลอนไพเราะเพราะเหตุไร
ผมเคยค้นกระทู้อ่านดูบ้าง พี่พี่ร่างเรื่องกฎกำหนดให้
โดยยึดหลักนักกวีที่แต่งไว้ ปราชญ์ชาติไทยถกลแก่นกำธรกานท์
เช่นเฉพาะสุนทรภู่พระครูเอก อดิเรกบทกลอนอักษรสาร
พจน์ไพเราะเสนาะโสตน่าโปรดปราน วจีหวานเจิดจรัสสัมผัสพลิ้ว
นี่แหละครับสำหรับผมปมสงสัย สัมผัสในงามแสนแลแล่นฉิว
ตรงไหนเอื้อเพื่อสัมผัสท่านจัดคิว ใส่ระริ้วลายกลอนจนอ่อนช้อย
วรรคสดับวรรครองไม่ข้องจิต เพราะพินิจเข้าใจกฎไม่ถดถอย
แต่วรรครับวรรคส่งยังงงลอย ด้วยอ่านถ้อยกลอนใหม่สงสัยพลัน
ใช่วิจารณ์งานศิลป์ดูหมิ่นพ้อง เหล่าพี่น้องนักกลอนเอกที่เสกสรร
โค้งเคารพบรรจบเศียรศรีศรัณย์ ขอพี่นั้นอย่าถือโกรธขอโทษที
สัมผัสเลือนสัมผัสเกินท่านเกริ่นไว้ ทำกลอนให้พรางพร่าลดราศี
คำที่สามซ้ำสี่ห้าเช่นว่านี้ วรรครับส่งหลงวจีจืดเจือจาง
ไม่เคยคิดบิดเบือนว่าเพื่อนเบ่ง ถึงเพื่อนเก่งเคร่งครัดไม่ขัดขวาง
จะคิดแปลกแหวกออกไปนอกทาง ใจก็วางอย่างนั้นไม่ผันแปร
ที่กล่าวคือคำเกินกลอนเขินขื่น ท่านครูยืนยันย้ำให้ได้ปรับแก้
จะส่งกลอนกระบิลประทินแท้ จะร้องแหล่รำฟ้อนย่อมอ่อนซึ้ง
แม้เธอเป็นดอกฟ้าน่าถนอม เหล่าชายล้อมอยู่พร้อมพรั่งดังฝูงผึ้ง
อย่าคิดฉันต่ำต้อยพลอยคะนึง เอื้อมไม่ถึงก็พึงเจียมเสงี่ยมใจ
สัมผัสเลือนลางอย่างที่วางนั้น อาจลดหลั่นความเพราะเสนาะใส
ท่านกล่าวเตือนแต่งกลอนทุกท่อนไป จงละเมียดละไมมโนรมย์
ผมเพิ่งหัดคัดคำถลำเลื่อน ค่อยคลานเคลื่อนคลำทางที่เหมาะสม
ได้หนังสือช่อประยงค์คนนิยม ท่านอบรมแจกแจงการแต่งกลอน
จึงสงสัยใช่ลบหลู่ครูทั้งหลาย อย่าได้หมายว่าดูแคลนกำแหงหอน
เพียงผมอยากรับฟังดุจดังพร ท่านจงสอนแก้แคลงใจให้เถิดเอย
เอ่ยตำราเล่มนั้น ของครู ประยงค์เฮย
ท่านแต่งไว้ให้ดู ฝึกถ้อย
ปีสามเจ็ดผมชู เงินจ่าย มาเฮย
เป็นเล่มบางเบาน้อย แต่ล้วนแตกฉาน
ผมคืบคลานแต่งแต้ม แพลมกลอน
โดยยึดครูประยงค์สอน หลักให้
บางอย่างกระผมถอน ใจทด ท้อเฮย
เพราะอ่อนภาษาไซร้ เอ่ยเต้ยคำถาม นี้เทียวฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
