..........ไยต้องท้าวความจริง...ให้ยิ่งเจ็บ
ต่างต้องเก็บซ่อนกลับประดับขวัญ
จัดจดหมายหัวเตียงเรียงตามวัน
เธอรำพันห่วงใย...ให้ไปดี
บนข้อความถามไถ่...พร้อมไออุ่น
ยังหอมกรุ่นเหมือนใหม่เมื่อใส่สี
มธุรสคนธรรพ์..กลั่นกวี
เพียงวลีเรียงราย...ยังตายใจ
"จากวันที่เธอไม่อยู่"...หดหู่นัก
สุดที่รัก..ในฝัน..นั้นไปไหน?
แอบกระซิบหมอนข้างแทนร่างใคร?
มิรำไพไอหนาวเริ่มท้าวความ
เมื่อเปลี่ยนแปลงแรงผลักต้องหักดิบ
พอเลือกหยิบซีดี...มีคำถาม
เธอยังจำอยู่ไหม?ในนิยาม
หรือติดตามนามอื่นอีกหมื่นนวล
ครั้นจะเปิดเพลงใด...ใจรู้สึก
เหมือนเฝ้าฝึกฝืนขวัญรอวันหวน
ไม่ลำบากอยากเปิดครบเพื่อทบทวน
หนึ่งเพลงครวญแทนคำ...เธอรำพึง
หากความเงียบปรากฏ...ใช่หมดเศร้า
ธุลีเถ้าฟุ้งจิต..ว่าคิดถึง
ถ้าไม่เบื่อให้สิทธิ์คิดคำนึง
โปรดตราตรึงเต็มตรม..ร่ำสมยอม
........๑๐๙๑๓.........
...("จากวันที่เธอไม่อยู่"..ฉันหดหู่และเปลี่ยนไป..เพราะเธอคือ.."ลมหายใจ...ที่เข้า-ออก")...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
