รอนงรามทรามวัยผู้ไปลับ
มิหวนกลับเพราะแฝงดงแสงสี
หลงชีวิตเคียงค่ำย่ำราตรี
ต่างวลีรำพัน..ริมคันนา
บทกวีแกร่งกล้ามีค่ามาก
คนอีกฟากเยินยอพนอหา
เธอลืมหลงวงค์วรรณร่วมสัญญา
เป็นจันทราที่สองของกรุงโรม
เบื่อหนึ่งเดียวในใจคนไร้ค่า
ไม่ทัดเทียมสู้หน้าสง่าโฉม
ลืมน้ำพริกไตปลาหน้ากระโจม
ไร้ไฟโคมหลากสีฉวีวรรณ
รอนงรามทรามวัยผู้ไปลับ
ภาพสลับเลือนรางหมดทางฝัน
ดาวกระดาษเฝ้าพับคู่กับจันทร์
เพื่อยืนยัน..ความคิดถึง..ทุกหนึ่งดวง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
