ฉันก็ไม่แตกต่างจากเธอมาก
คนอีกฟากทำร้ายไว้หลายแผล
จึงต้องทำไม่ง้อเลิกตอแย
ถูกรังแกรังเกียจเมื่อเฉียดมอง
ความจริงใจไขสือทำถือโกรธ
ยอมให้โจทก์กระหน่ำเจ็บซ้ำสอง
อย่าอุทธรณ์อ้อนเอื้อเมื่อเป็นรอง
ไม่ตรึกตรองใส่ตรวนด่วนลงทัณฑ์
ศาลไม่ถามสักคำใครทำผิด
แนบสนิทมอบใจกันในฝัน
คำว่ารัก..ในกลอนอ้อนต่อกัน
เลิกผูกพันง่ายง่ายทำได้ลง
เข้ามาเป็นกำลังใจ...ให้เธอสู้
คิดสักครู่เผื่อชะงัก...รักหรือหลง?
ท้ายที่สุดถ้าเลิกลา...บ้าหรือปลง?
ตอบให้ตรงกับใจ...แล้วใคร่ควร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
