ด้วยเห็นว่า แปลกตาน่าจารึก
ขอลองลงลายลักษณ์ซักหนึ่งอึก
ร่วมบันทึกอักขรภาษาไทย(903)
ชายชราตาเศร้านอนเฝ้าบ้าน
ไร้ลูกหลานเหลี่ยวแลยามป่วยไข้
แกอ่อนแอกำลังทั้งกายใจ
ไม่มีใครสนใจตัวแกเลย(904)
จากเสือหนุ่มชุ่มโชกประสบการณ์
ต้องพบพานความเหงาอย่างนิ่งเฉย
ไม่มีแม้เพื่อนพ้องตอนคุ้นเคย
แบกอารมณ์เอ้อระเหยไว้ลำพัง(905)
ใช้ชีวิตอยู่ในกระท่อมน้อย
ใจเลื่อยลอยหมดสิ้นกับความหวัง
หมดสิ้นแล้วเรี่ยวแรงและพลัง
แกหลับไปในภวังค์ อย่างไม่มีวันตื่นมาเลย(906)
"ตาเฒ่าท้ายหมู่บ้าน เศร้าใจจริงๆ"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
