สงคราม สันติภาพ

      สงครามคือ ความโฉด โหดเลวร้าย
            มุ่งทำลาย ต่อกัน ขั้นแตกหัก
            ลืมความเป็น มนุษย์ ดุจมารยักษ์
            ตั้งหน้าจัก เข่นฆ่า ไม่รามือ

               โลกสูญเสีย ก่ายกอง มิตรองตรึก
            ยังก่อศึก ปั่นป่วน ควรแล้วหรือ
            ใช้อำนาจ โทสะ ตะพึดตะพือ
            ต่างดึงดื้อ ถือสิทธิ์ อิทธิพล

               มนุษย์ทั่ว ปฐพี ล้วนพี่น้อง
            ไฉนต้อง ขัดแย้ง ทุกแห่งหน
            การสังหาร ปรปักษ์ แม้สักคน
            เท่าเทียมผล พิฆาต ญาติกา

               เลิกแบ่งแยก ผิวพรรณ ชั้นวรรณะ
            หยุดเกะกะ ระราน พาลหิงสา
            เปลี่ยนมาเชื่อม สัมพันธ์ จำนรรจา
            พสุธา คงสงบ สุขครบครัน

ชีวิตหนึ่ง กี่คน พ้นร้อยปี
            ผูกไมตรี คล้องแขน แทนเดียดฉันท์
            ใครจะเล็ก จะใหญ่ ใช่สำคัญ
            ทุกชีวัน พันธุ์เผ่า ล้วนเหง้าเดียว

สุนทรวิทย์