ถึงลิบหล้าฟ้าขวางก็ทางก้าว
ต่อให้ไกลถึงดาวใช่ร้าวฝัน
เพียงส่งใจต่อใจก็ใกล้กัน
เช่นมิตรมั่นอันวิรัชหมอณัชชา
สมพรปากหากยิ่งเป็นจริงได้
ดั่งบุคคลทั่วไปให้คาถา
เห็นเขากู้บู๊กันอ่วมท่วมสภา
ช่วยน้ำเชี่ยวเยียวยาสักห้าพัน
น้ำใสเพียงแสงส่อง
แต่พอกรองมีตะกรัน
กรวดทรายลายเลื่อมมัน
ตะไคร่หลบพบหลืบลวง
ใสใดแม้นน้ำมิตร
ปานประสิทธิ์จากแมนสรวง
ชุ่มศัพท์ประทับทรวง
ประหนึ่งทดหยดธารทิพย์
นายเจริญ เนิน จำราย
อัธยายสยายหยิบ
เกินเลิศเตลิดลิบ
ธุลีดินกับดอยดง
มิมีต่ำสูงผ่าน
ไหนคือห่านไหนคือหงส์
มิตรคำสิมั่นคง
ยั่งยืนแท้แค่เท่าเทียม
มีสุนทรีย์ที่ไหนวิไลเหลือ
กาแฟเจือมิตรจนถ้วยล้นเปี่ยม
กลางสังคมบ่มครอบใจกรอบเกรียม
ไม่ต้องเตรียมแต่งเล่ห์เสน่ห์พลิก
ได้คำนึงถึงวลีกวีวัฒน์
กับกวิบริษัทอย่างมิวสิค
ปะเลงคำล้ำคณาเป็นอาทิก
เท่าคุรุฐานิกศิกษการ
หรือยอมหมางกลางแดดอย่างแอ็ดดี้
ทนพิรี้พิไรถ้วยใบผ่าน
เพราะคุ้นลิ้นคุ้นตากันมานาน
ถึงแตกรานเหลือลาก็อาวรณ์
ดูอย่างฟ้าสุรามารแต่วานนั้น
เธอเปลี่ยนแก้วทุกวัน ผลัดกันถอน
ยังคมกริบหยิบโก้เป็นโตมร
จะร้าวรอนกระไรถ้วยใบโทรม
ขอบคุณพรสิทธิการของท่านนพ
ให้เงินทองไหลกลบเข้าทบโถม
จะนับเมื่อยเหนื่อยไปหรือไม่โยม
ขอแบงค์พันหลามชามโคม แค่ครือครือ
ขอบคุณครับ
พรายม่าน
สันทราย
๑๘ มีน ๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
