เจ้ามิเคย..รู้ใจ..ใครอีกฟาก
เจ็บที่มาก..กว่าเจ็บ..คือเหน็บพ่วง
ผู้จากลา..อาลัย..ในคำลวง
เห็นเจ้าควง..อาวรณ์..จึ่งจรไกล
จะเอ่ยปาก..หวงห่วง..เหมือนทวงสิทธิ์
เขาสนิท..กว่าพี่..ใช่.ไม่ใช่?
บทกวี..รำพัน..เหมือนปันใจ
ร่ำพิไล..ลีลา..สารพัน
มิควรค่า..ว่าตน..เป็นต้นเหตุ
หรือเป็นคน.พิเศษ.อยู่เคียงฝัน
กลับมิกลับ..จับใจ..ผู้ใดกัน?
ช่วยยืนยัน..ว่าใคร?..จะไปตาม
มิได้เป็น เช่นที่ พี่ว่าดอก
เพียงเย้าหยอก บทกลอน แบบอ้อนถาม
ใช่ควงใครไหนอื่น ให้ชื่นงาม
ทุกถ้อยความ ยามไหน ก็ใจเดิม
เราแนบชิด สนิทกัน ดั่งฝันใฝ่
แอบซึ้งใน อักษร เป็นกลอนเสริม
อยู่ในจินต์ ถวิลรัก ฝากไว้เติม
สายใยเพิ่ม เริ่มที่ กวีกานท์
เขาเป็นใคร ใจเคย เผยหมดแล้ว
คงสิ้นแวว คืนหวน ครวญคำหวาน
มีแต่รอย รักร้าว เฝ้าประจาน
คราล่วงกาล ลืมหมด รสกวิน.....
"สุนันยา"
เพียงเย้าหยอก บทกลอน แบบอ้อนถาม
ใช่ควงใครไหนอื่น ให้ชื่นงาม
ทุกถ้อยความ ยามไหน ก็ใจเดิม
เราแนบชิด สนิทกัน ดั่งฝันใฝ่
แอบซึ้งใน อักษร เป็นกลอนเสริม
อยู่ในจินต์ ถวิลรัก ฝากไว้เติม
สายใยเพิ่ม เริ่มที่ กวีกานท์
เขาเป็นใคร ใจเคย เผยหมดแล้ว
คงสิ้นแวว คืนหวน ครวญคำหวาน
มีแต่รอย รักร้าว เฝ้าประจาน
คราล่วงกาล ลืมหมด รสกวิน.....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
