อย่าร้องเลย.ถึงอย่างไร.ก็ไม่....โอ๋
อภิโถ.เจ็บมากไหม?...ก็ไม่ถาม
จะลุกเหิน.เดินไหน?...ก็ไม่ตาม
มันเป็นความ.เลินเล่อ.ที่เธอทำ
ห่วงน่ะห่วง.แต่ไม่มอง.ประคองข้าง
หัดเจ็บบ้าง.บางที.มีขำขำ
อย่าน้อยใจ.อาละวาด.โทษชาติกรรม
ขอให้จำ.เป็นบทเรียน.เพียรปัญญา
อย่าร้องเลย.ถึงอย่างไร.ก็ไม่....โอ๋
เรื่องอักโข.ต้องเตรียมฝึก.เพื่อศึกษา
การร้องไห้.มีดีบ้าง...แค่ล้างตา
ไร้น้ำยา.อย่าร่ำไร.ฉัน..ไม่มอง
.......๑๐๙๑๓.......
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
