ขณะสายลมสงบนิ่ง..
รอบข้าง..ทุกสรรพสิ่งคล้ายจะหยุดเคลื่อนไหว
พริ้มสองตาพร่าเลือน..เงี่ยหูฟังเสียงของหัวใจ
เงียบ..แต่รู้สึกได้..บางอย่างข้างในนั้นยังเหมือนเดิม
หัวใจ..ยังคงเหงา
ในเบาบางว่างเปล่า..ไม่มีภาพเงาอื่นเพิ่ม
ความว้าเหว่เดียวดาย..ที่วางเรียงรายแต่งเติม
ทุกสิ่งตั้งแต่เริ่ม..ก็ยังเดิมเดิม.....คุ้นเคย
นานมากแล้ว..ใช่ไหม
ที่เสียงของหัวใจ..เงียบงันไปเฉยเฉย
มีจังหวะบรรเลง..แต่เสียงบทเพลงไม่มีเลย
จังหวะรักเชยเชย..ที่ใจไม่เคยได้บรรเลงสักวัน
จะยังอีกนานหรือเปล่า
ไม่มีเสียงบอกเล่า..ไม่มีเรื่องราวของความฝัน
มีเพียงแค่ความเหงา..ที่คอยตามเป็นเงาคู่กัน
แม้ในบางไหวหวั่น..ใจยังเฝ้าเงียบงัน......ลำพัง
ปภัสร์
๒๗ มกราคม ๒๕๕๕
ขอบคุณแรงบันดาลใจจากกระทู้"เสียงของความเงียบ"ของ คุณ sucklife "และภาพงามงามจากอินเตอร์เน็ตครับ
ตั้งใจจะต่อกระทู้ แต่ติดตรงที่ เขียนเสร็จแล้วจึงเห็นว่ากลอนตัวเองไม่เข้ากับบอร์ด
ต้องขออภัยครับ
ตั้งใจจะต่อกระทู้ แต่ติดตรงที่ เขียนเสร็จแล้วจึงเห็นว่ากลอนตัวเองไม่เข้ากับบอร์ด
ต้องขออภัยครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
