สุดขอบฟ้าแม่วางอ้างว้างแสน
ทรวงสุมแน่นแล่นวนปนห่วงหา
กลุ่มดวงดาวพราวพร่างหว่างนภา
ใจเหว่ว้าสับสนกลพงไพร
ลมเหมันต์พัดพลิ้วลิ่วโบยโบก
ยะเยียบโศกรุมเร้าโน้มน้าวไหล
รินรดหยดท่วมห้วงห้องหทัย
ร่ำอาลัยเอ่อล้นท้นดวงมาน
แว่วสายธารไหลซบกระทบฝั่ง
ซ่านซ่าดั่งสียงเพลงเปล่งผสาน
ไผ่หวิวหวีดกรีดเบียดเสียดสีทาน
ล่องลอยผ่านม่านป่าพนาดอน
เพลงซึงเศร้าเหงาใจในแดนเปลี่ยว
เพียงดายเดียวเหน็บหนาวร้าวเกินถอน
กาลเวียนผันหันเหเล่ห์อาวรณ์
พริ้มตานอนอ่อนแอแพ้คะนึง
..กุสุมา..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
