ฟังคนเศร้าเล่าเรื่องอยู่เมืองท่า
ต้องหาปลาตักหมึกจนดึกดื่น
ออกทะเลเห่คลอนตอนกลางคืน
ได้แต่กลืนกล้ำฟัง..ชั่งชีวี
จากชุมพร.เมืองปราณ.ผ่านประจวบ
เคยขาวอวบ..กลับคล้ำดำปิ๊ดปี๋
แอบชอบเธอที่อดทนเป็นคนดี
แม้ไม่มีสมบัติพร้อมกัดฟัน
เป็นความคิดข้างเดียวเหมือนเกลียวเชือก
เธอไม่เลือกเคียงคล้อยร่วมร้อยขวัญ
ฉันหลงกลิ่นคาวปลาพลบตะวัน
จึ่งรำพันเดียวดายปลายสะพาน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
