เมื่อสังขาร ปานวัตถุ ปะผุแหว่ง
ต้องตกแต่ง ให้เลิศล้ำ นำสมัย
เมื่อชีพยัง ก็ต้องอยู่ สู้กันไป
ตราบถึงวัย มรณา มาผจญ
เปรียบเหมือนไม้ ใกล้ฝั่ง รั้งไม่อยู่
ได้แค่ดู ได้แค่เป็น เห็นขัดสน
คือชีวิต ลิขิตฟ้า หรือชะตาคน
คือถนน สายชีวิต ลิขิตแล้ว
![เคารพรัก](http://www.klonthaiclub.com/Smileys/default/zzzrespect.gif)
จักพิสุทธิ์ วิราม งามผ่องแผ้ว
หรือขี้เหร่ เกรอะกรัง ดังมันแกว
ต่างไม่แคล้ว ต้องสลาย มลายลง
เมื่อชีพยัง อย่าได้ วุ่นวายนัก
ผ่อนเบาหนัก สร้างสัมมา อานิสงส์
คงความดี ถือธรรม โดยจำนง
ยามปลดปลง สงบ จบสบาย