สงบ : การพบ-พราก
…..
ท้องฟ้ามืดครึ้มฝน สายลมพัด
ดอกหญ้าไหวสะบัด สงัดเสียง
แว่วราตรีสีดำ ชื่นฉ่ำเพียง-
ซ่อนรอยยิ้มริมระเบียง เที่ยงแท้จริง
…..
เมฆหมอกบางเหน็บหนาว ดาว, ภูผา
หมายจันทราถักทอ ลออนิ่ง
ปลอบคืนวันหน่วงหนัก เพื่อพักพิง
ไม่ทอดทิ้งไออุ่น ละมุนละไม
…..
ก่อกองไฟในอก มายกอ้าง
เพื่อดับความอ้างว้าง ความหวั่นไหว
ไร้ราตรีจีรัง ทุกครั้งไป
วาดความฝันวันวัย ในอรุณ
…..
สายลมแว่วแผ่วโผย แย้มโชยชื่น
เพื่อหลับฝันแล้วตื่นจากคืนอุ่น
ตราบที่ฟ้าเหน็บหนาว ดาวการุญ
คอยเจือจุนหนุนรับ เมื่อหลับตา
…..
พาความฝันวันหนึ่ง ซึ่งไกลลิบ
อีกร้อยสิบล้านดวง การห่วงหา
ประกอบดาวไกลลับ เพื่อกลับมา
กี่เสี้ยวฝันฟันฝ่า ฟ้าราตรี
…..
ยุติอย่างสงบ การพบพราก
รับรู้อยู่อีกฟาก จากวันนี้
มีแค่ความห่วงหา ปรารถนาดี
กัดกร่อนทุกนาที ฟ้าสีคราม!
…..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
