๑. คาร์เนชั่น..ถูกวางข้างคนเจ็บ
ยังคงเก็บอยู่นาน.บาน.จน.เฉา
เป็นความสุขสดใสไม่สร่างเซา
เจ้าของเงา"คาร์เนชั่น"...ท่านคือใคร?
๒. ก่อนถึงห้องผ่าตัด..ใครจัดฉาก?
ฉันเพียงอยากฝากความกลัวของตัวให้
พอเห็นเธอเดินทวนสวนเตียงไป
ระงับใจห้ามสั่น...กลั่นน้ำตา
๓. ฉันเผลอทำอย่างคิด...ผิดหรือเปล่า?
เพียงแค่กล่าวใจตัว..กลัวผวา
ไม่ได้ดูกล้องวงจร..ตอนพรรณนา
เธอผ่านมาให้คว้าแขน...ชายแสนงาม
๔. "ขอกำลังใจด้วย..อวยพรหน่อย"
กำไม่ปล่อยเหมือนรู้..หมูถูกหาม
ไม่มีคนใกล้ชิด..สนิทตาม
เธอปลอบปราม.."ขอให้สู้..เพื่อผู้รอ"
๕. กว่าจะรู้สึกตัว...ความกลัวจบ
ฉันได้พบ"คาร์เนชั่น"...ไม่พันช่อ
เป็นดอกเดียวกลางดึก...รู้สึก"พอ"
น้ำตาคลอรอเพื่อจาก...ฝากเพื่อจำ
๖. ฉันรบกวนใช่ไหม?...ไร้คำตอบ
แค่คำปลอบมากพอ..รอจนค่ำ
"คาร์เนเชั่นสีขาว"แทนกล่าวคำ
ท่านกระทำให้คิดถึง.........ซึ้งเหลือเกิน
...แต่งจากเรื่องจริง.ก่อนถึงห้องผ่าตัด ร.พ.สมิติเวช.. "ขอบพระคุณมากๆค่ะ"... 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
