ยามต้องกลมนต์กานท์ซ่านพิลึก
ใจก็นึกถึงนามกามนิต
อีกหนึ่งครูผู้สวยด้วยลิขิต
ในห้วงจิตพิจมั่นฉันทลักษณ์
เอกกวีลีลาประภาพจน์
ระเรียงรสสดใสวิไลนัก
กวินฉานจารความงามประจักษ์
สานทอถักชักใยไมตรีมัด
บัดขมขื่นกลืนกล้ำระกำซบ
ด้วยเพื่อนพบพิษพาลมารานซัด
เถิดเพื่อนเอยหลบล้าหาสงัด
จักจรพลัดจากบ้านอย่านานนะ
มีมากมิตรจิตผ่องสนองนับ
จะรอรับเพื่อนมาลิ้มวามะ
กานท์กวินจินตนาระดาดะ
อย่าปล่อยปละละเชือนนะเพื่อนเอย..
ปภัสร์
๒๒ ธันวาคม ๒๕๕๔
(ขออภัยท่านพรายม่าน ที่ไม่ได้ต่อเพลงยาว ขะรับ)