หวนไห้ใจอาวรณ์
เกินถอดถอนให้ผ่อนหาย
ลมหนาวร้าวใจกาย
พัดสลายพ่ายแรงลม
คิดครวญรัญจวนหา
ห่างสายตามิพาสม
ร้างไกลใจตรอมตรม
ให้ขื่นขมระทมใจ
ลมหนาวในคราวนี้
เหน็บชีวีมีสั่นไหว
คิดถึงซึ่งคนไกล
ลาจากไปไม่กลับมา
ความเจ็บเก็บจดจำ
เสมือนย้ำคำไร้ค่า
จบสิ้นให้ชินชา
เหมือนเวลาพาหยุดเดิน
พระอาทิตย์อัสดง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
