เธอใช่ย่อยเช่นกัน...พ่อฟันเหยิน
การเดินเหินเลือดลมเหมือนข่มเหง
หัวก็เถิกผมโล่งข้อโคลงเคลง
เหมือนโตงเตงเหี่ยวห้อยด้อยลีลา
เสียงกระเส่าสั่นเครือเหมือนเรือเครื่อง
สตาร์ทซ้ำต่อเนื่องหมดเปลืองค่า
หัวเทียนบอดยอดแย่แก่กายา
ทีดูอ่อนคือปัญญา..ซะละมัง
อกไม่มีก้อนกล้ามเมื่อยามกอด
ก้นก็ปอดแบนแฟบจนแนบหนัง
ทุกสัดส่วนเหี่ยวย่นจนน่าชัง
แต่ที่ยังตึงอยู่...หูพี่ชาย
ยอมลงเอยบั้นปลาย...ตายเคียงข้าง
เห็นมีดีอยู่บ้าง...ยามขยาย
ตอนมัวเมาเฒ่ากลั่นคำบรรยาย
วาดลวดลายเอื้อนอ้อน..เป็นกลอนนำ
เราจึงเหมือน"ผีเน่ากับโลงผุ"
คิดเป็นตุเป็นตะ...เลยถลำ
เห็นภายนอกอ่อนแอ...แต่กำยำ
สะกิดประจำเลยน๊อ..ยอม-ก็-ยอม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
