แสงจันทรอ่อนล้าคราหม่นเศร้า
สีนวลเคล้า ขื่นขม ตรมไฉน
เหมือนใครหนึ่ง เพ้อพร่ำ ลำนำใจ
ส่งลอยไกล ข้ามฟ้า ชลาชล
ว่าแสนห่วง คะนึง ตราตรึงจิต
ร้อยลิลิต รินร่าย ในเวหน
ย้ำว่าคอย ด้วยค่า ชะตาตน
รักเอ่อล้น ท้นทรวง ในบ่วงจินต์
ไม่กลับกลอกยอกย้อนแกล้งอ้อนออด
หรือแกล้งพลอดคำเปรยเผยทั้งสิ้น
มิมีคำพร่ำกล่าวร้าวชิวิน
ทุกถ้อยริน จากใน ดวงใจจันทร์....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
