ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงโยงความคิด
แล้วจุมพิตหน้าผากคนฟากฝัน
เธอไม่มีความสุขได้ทุกวัน
หากแบ่งปันมากมายสู่หลายคน
รักริมรั้วบัวบึงร้าง..เหมือนสร้างภาพ
ก้นกาคราบตะกรันอันเข้มข้น
อยู่ไม่ถึงหม้อข้าวดำที่จำทน
ก็เหมือนรนหาทางจำห่างไกล
รอเวลาสองชั่วโมงบอกตรงนี้
ต่างหลีกลี้หลบรักใช่ผลักไส
เราเริ่มเห็นมุมทุกข์รุกภายใน
ปล่อยฉันไปเถอะนะ..เมื่อละเลย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
