ฝากลม
ประพันธ์โดย ฤทธิ์ ศรีดวง
ที่โน่นคงเริ่มหนาวแต่เช้าตรู่
แต่ที่นี่เข้าสู่ฤดูฝน
ไม้ผลิใบโผล่หน่อพอได้ยล
ที่โน่นผลัดใบหล่นลงหรือยัง
ลมฝนอ่อนก่อนเย็นเป็นลมหนาว
ส่งข่าวคราวมาบ้างคนข้างหลัง
กลอนเชยเชยเคยฝากอยากให้ฟัง
คงสมหวังหากพายุกรุณา
ค่ำทางโน้นคืนไหนไร้ดาวส่อง
บางค่ำของน้ำเค็มดาวเต็มฟ้า
คืนที่คลื่นสะอื้นอ่าวคราวจากลา
บอกเธอว่าโปรดคอยอย่าน้อยใจ
ฟ้าเริ่มสางฝนซานอกหน้าต่าง
ลมเดินทางหรือหลงที่ตรงไหน
บทกวีฝากฟ้าลมพาไป
ถึงหรือไม่แล้วแต่กระแสลม
๓๐ ตุลาคม ๒๕๕๐
ฝาก..ลา
ณ ค่ำคืนตื่นมาไร้สาเหตุ
มองเสี้ยวเศษสมถะ..ไม่สะสม
ทั้งผล-เหตุเจตนาที่พร่าพรม
จากนิยมเป็นนิยามก็ตามมา
ไฟยังดับสรรพสิ่งกลับยิ่งแจ้ง
ใจเคยแสร้งมองเห็นเป็นปัญหา
พิษลุกลามความรัก..มันหักคา
เพราะลืมใช้ปัญญา..มาแต่ใจ
รู้เพียงอยากรักเขาได้เท่าฟ้า
ปรารถนามอบสิ่งที่ยิ่งใหญ่
ทำลีลาหนีห่างแต่ข้างใน
คุเป็นไฟร้อนรุมพร้อมทุ่มเท
เดชะบุญพระคุณเจ้าในคราวนั้น
เปิดสวรรค์ถอดสลักจึงหักเห
เสียงจากสื่อทีวี..ที่มีเฮ
ยึดทำเลอารมณ์..อันกลมกลืน
ไฟยังดับ..ปรับใจเพิ่มไขแสง
สว่างแรงกว่าอรุณเมื่อบุญฝืน
ไม่ตกอับกับรัก..วันมะรืน
มันพังครืนกับเหตุผลไร้หนทาง
แค่เพียงเราคิดออกหยุดหลอกล่อ
หยุดการรอลักลอบชอบแนวขวาง
เขามีแล้วครอบครัวเราตัวกลาง
ควร.ละ.วาง.เรื่องตำแหน่งที่แข่งกัน
เริ่มคิดได้..ความสุขปลุกให้ตื่น
ความขมขื่นถูกปลิดหมดสิทธิ์ฝัน
ชำระล้างเมามัวไม่พัวพัน
ช่างเป็นวันที่ผุดผาด..สะอาดใจ
...๑๐๙๑๓...
"ขอบพระคุณ"ท่านฤทธิ์ ศรีดวง ที่ให้คำแนะนำด้วยความหวังดีเสมอมาค่ะ 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
