บ้านของฉัน นั้นปลูก ลูกไม้หวาน มีลอนตาล ทานอร่อย แซมอ้อยสวย
มีลำไย ใกล้ระกำ ทำงง งวย มีทั้งกล้วย ด้วยหนา น่าลิ้มลอง
เดินข้ามดู ดูฝรั่ง ลูกยังอ่อน ทำออดอ้อน วอนสอย เห็นลอยสอง
ฝรั่งไทย ใช่เทศ เกรดคัดกรอง จะเด็ดจ้อง มองนาน พาลเสียดาย
ไปอีกนิด ติดลม ชมพู่ห้อย ลูกยังน้อย หงอยจัง นั่งใจหาย
อยู่กะต้น บนกิ่งด้วย สวยจะตาย อยู่กะเรา เฉาวาย อายเกินกิน
ด้วยเหตุที่ พี่เฝ้า เนาด้วยรัก เพาะฟูมฟัก สมัครเลี้ยง เพียงถวิล
แค่ได้ชม ภิรมย์รื่น ชื่นชีวิน แค่ได้กลิ่น รวยรินหอม ก็ยอมใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
