.jpg)
กุสะลา ธัมมา หลวงตามาก
มุบมิบปากเรื่อยไปไม่เปล่งเสียง
เอาตาลปัตรบังนั่งคอเอียง
บวชได้เพียงกึ่งเดือนยังเลือนเลอะ
แค่ ยะถา/สัพพี ยังมีมั่ว
นี่ให้รัวมาติกา ยิ่งพาเปรอะ
ดูสิให้มานั่งโยมตั้งเยอะ
ยิ่งคิดก็ยิ่งเคอะ..ยิ่งอายโยม
ค่อยค่อยแอบมองแนวแถวโยมญาติ
สกุลชาติล้วนแต่แจ่มแฉล้มโฉม
แต่เจ้าภาพแถวหน้าดูท่าโทรม
นั่งหัวโน้มเอนลงส่งเสียงกรน
นั่นคุณนายคุณหญิงพริ้งสง่า
เพลินนินทาเสียงดังฟังสัีบสน
ต่างล้วนทำไปตามจริตตน
ไม่มีคนสนใจในกุสลา
จบพร่ำคำคาถาโล่งสมอง
เอื้อมรับซองเสร็จสรรพขยับขา
หลวงตามากพ้นจากศาลามา
ก็บ่ายหน้ามุ่งสู่กุฎีตน
เดินผ่านทางข้างเมรุเหม็นเน่าเน่า
ตายแล้วเขาเล่าใครจะไปสน
จับร่างใส่ไฟฟอนไม่ร้อนรน
หนีไม่พ้นอนิจจังสังขารา
ลงกลอนประตูกุฏิเร่งรุดก้ม
เสียบปลั๊กต้มน้ำร้อนก่อนล่ะหนา
เป็นธรรมเนียมปฏิบัติวัตรหลวงตา
ซดมาม่าร้อนร้อนก่อนจำวัด.....
มุบมิบปากเรื่อยไปไม่เปล่งเสียง
เอาตาลปัตรบังนั่งคอเอียง
บวชได้เพียงกึ่งเดือนยังเลือนเลอะ
แค่ ยะถา/สัพพี ยังมีมั่ว
นี่ให้รัวมาติกา ยิ่งพาเปรอะ
ดูสิให้มานั่งโยมตั้งเยอะ
ยิ่งคิดก็ยิ่งเคอะ..ยิ่งอายโยม
ค่อยค่อยแอบมองแนวแถวโยมญาติ
สกุลชาติล้วนแต่แจ่มแฉล้มโฉม
แต่เจ้าภาพแถวหน้าดูท่าโทรม
นั่งหัวโน้มเอนลงส่งเสียงกรน
นั่นคุณนายคุณหญิงพริ้งสง่า
เพลินนินทาเสียงดังฟังสัีบสน
ต่างล้วนทำไปตามจริตตน
ไม่มีคนสนใจในกุสลา
จบพร่ำคำคาถาโล่งสมอง
เอื้อมรับซองเสร็จสรรพขยับขา
หลวงตามากพ้นจากศาลามา
ก็บ่ายหน้ามุ่งสู่กุฎีตน
เดินผ่านทางข้างเมรุเหม็นเน่าเน่า
ตายแล้วเขาเล่าใครจะไปสน
จับร่างใส่ไฟฟอนไม่ร้อนรน
หนีไม่พ้นอนิจจังสังขารา
ลงกลอนประตูกุฏิเร่งรุดก้ม
เสียบปลั๊กต้มน้ำร้อนก่อนล่ะหนา
เป็นธรรมเนียมปฏิบัติวัตรหลวงตา
ซดมาม่าร้อนร้อนก่อนจำวัด.....
ลูกศิษย์มองหลวงตาพาหดหู่
หรือไม่รู้เรื่องว่ามันอาบัด
แอบฉันข้าวตอนเย็นเราเห็นชัด
ประเดี๋ยวปั๊ด...จับศึกนึกในใจ
ท่านฉันหมดแล้วไยไม่ยะถา
พอหลวงตาอิ่มนำทำเฉไฉ
เป็นลูกศิษย์จำต้องท่องออกไป
สัพพีให้อย่างแม่นแทนหลวงตา
natcha
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
