ลมโชยพัดโหมแรง กลับเปลี่ยนแปลงร้อนอบอ้าว
สายน้ำที่หลั่งริน บัดนี้สิ้นดินแตกร้าว
รุ้งรวงทอดเหยียดยาว กลับดูราวจืดจางหมอง
ธรรมชาติกลั่นแกล้ง แฝงคติริให้ตรอง
เมื่อยามเศร้าเข้าครอง สิ่งทั้งผองตอกย้ำใจ
ยืนหยัดมั่นในจิต อย่าได้คิดจิตหม่นไหม้
ตัวเรารู้แก่ใจ สู้ต่อไปยังมีแรง






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า