เบื่อกลอนสั้น กลั้นใจ อ่านได้หมด
เพียงสี่วรรค หนึ่งบท ก็หดหาย
เหมือนถูกซัด หม้ดตรง โป้งเดียวตาย
ไม่ทันปลาย ลิ้นลอง ต้องจบลง
เบื่อกลอนยาว หาวนอน มิห่อนจบ
อ่านจนครบ คอแข็ง แห้งเป็นผง
อ่านถึงท้าย ลืมหัว งัวเงียงง
สามบทคง ระหว่าง กลางพอดี
เบื่ออ่านกลอน อ่อนใจ ไม่อยากเขียน
มาแวะเวียน กันบ้าง อย่าห่างหนี
พอคลายทุกข์ สุขสม อารมณ์มี
เราน้องพี่ ร่วมกัน ด้นดั้นกลอน
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
