...สิ้นสุรีย์แสงส่องฟ้าอำลาโบก
ห่มใจโศกนอนซมให้ตรมเงา
หยาดน้ำตาหล่นเสริมเติมใจเรา
เทียวแผดเผาหทัยอยู่มิรู้ลืม
...ภาพสะท้อนผ่อนทางวางไห้หวน
ฉุดใจทวนกลับหลังเมื่อครั้งปลื้ม
เก็บเวลากาลก่อนให้ทอนยืม
เฝ้ากินดื่มความเจ็บที่เก็บงำ
...จึงติดกรงมุ้งสายบัวทัวร์อยู่
ยังติดชูเป็นทางวางขนำ
อยากออกกรง แต่หลงรัก เทียวพักนำ
ร้อยพันคำ เจ้ามิลืม ยืมออกใจ
...หวังขออยู่ อย่างคนอื่น ยืนด้วยสุข
ปลดทิ้งทุกข์ลงวาง...จางได้ไหม
เก็บบทเรียนแสนเจ็บที่เหน็บใน
น้ำตาใสไหลลงล้าง...ข้างมุ้งสายบัว...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
