อยากหลบพักหนีหายไปเงียบเงียบ
เดินเลาะเลียบ...ริมทะเล...ชมฟ้าใส
โปรยรอยยิ้ม...ให้ดวงดาว...พราวอำไพ
ทักทายฟ้าวันใหม่ ...ในรุ่งราง
จิบกาแฟรับอรุณ...ละมุนรส
ลืมโลกโศกสลด...รับแสงสาง
ใจฉันเหมือนแก้วร้าวอันเปราะบาง
แต่อำพรางดังว่า...ผาหินชัน
เธอคนดีเห็นไหม...ใจดวงโศก
มันมิอาจลืมโลก...แห่งความฝัน
เพราะที่นี่มีเธอร่วมผูกพัน
ถึงโศกศัลย์ก็พร้อม...ยอมทุกข์ทน
นั่งฟังเสียงโมบาย...ไหวกรุ๊งกริ๊ง
มองใบไม้...ลู่ตามกิ่ง...รับลมฝน
เหมือนฉันเหนื่อย...หมดสิ้น...แรงดิ้นรน
อยู่ในมุมมืดหม่น...รอคนดี
อยากนอนนิ่งนิทราใต้ผ้าห่ม
เก็บอารมณ์แตกร้าว...ให้เข้าที่
สุขกับเสียงบรรเลง...เพลงดนตรี
แทนเสียงสะอื้นถี่...ของคนคอย
เดินเลาะเลียบ...ริมทะเล...ชมฟ้าใส
โปรยรอยยิ้ม...ให้ดวงดาว...พราวอำไพ
ทักทายฟ้าวันใหม่ ...ในรุ่งราง
จิบกาแฟรับอรุณ...ละมุนรส
ลืมโลกโศกสลด...รับแสงสาง
ใจฉันเหมือนแก้วร้าวอันเปราะบาง
แต่อำพรางดังว่า...ผาหินชัน
เธอคนดีเห็นไหม...ใจดวงโศก
มันมิอาจลืมโลก...แห่งความฝัน
เพราะที่นี่มีเธอร่วมผูกพัน
ถึงโศกศัลย์ก็พร้อม...ยอมทุกข์ทน
นั่งฟังเสียงโมบาย...ไหวกรุ๊งกริ๊ง
มองใบไม้...ลู่ตามกิ่ง...รับลมฝน
เหมือนฉันเหนื่อย...หมดสิ้น...แรงดิ้นรน
อยู่ในมุมมืดหม่น...รอคนดี
อยากนอนนิ่งนิทราใต้ผ้าห่ม
เก็บอารมณ์แตกร้าว...ให้เข้าที่
สุขกับเสียงบรรเลง...เพลงดนตรี
แทนเสียงสะอื้นถี่...ของคนคอย
เพราะเหตุวางพรางตัวเลยมัวหม่น
ปล่อยให้คนอื่นเขาเฝ้าเหงาหงอย
ความจริงเก็บใส่เกราะเพราะเลื่อนลอย
คนเขาคอยด้วยหวังเลยลังเล
เปิดมาเถิดความจริงอย่านิ่งเฉย
คนคุ้นเคยไยแกล้งแสร้งหักเห
อยู่ต่อหน้าเย็นชาพาพังเพ
ลับหลังเทน้ำตาบอกอาลัย
แสร้งซึมเซาเหงาโศกวิโยคจิต
แสร้งเบือนบิดคำอ้างวางคุณไสย
แสร้งโหยหาอาวรณ์สะท้อนใจ
แสร้งหม่นไหม้รักเผาเศร้าฤดี
จริงเขาว่ามารยามาเป็นร้อย
อีกทั้งถ้อยวาจามารศรี
ฟ้าถล่มจมพื้นธรณี
ด้วยวจีอนงค์นางอย่างเล่ามา
โอดคร่ำครวญป่วนใจว่าไร้รัก
ทำอกหักรักลวงทำห่วงหา
กล้าทำแม้บีบเค้นเร้นน้ำตา
สุดโศกาโศกีที่โดนลวง..!
ฉันเคยโดนมาแล้วในแนวนี้
ฉันป่นปี้กว่าเธอเมื่อเผลอหวง
เจอตัวจริงหญิงซ่อนอ้อนมาควง
ตัวฉันดวงเกือบม่อง...ต้องรีบโกย.
ปล่อยให้คนอื่นเขาเฝ้าเหงาหงอย
ความจริงเก็บใส่เกราะเพราะเลื่อนลอย
คนเขาคอยด้วยหวังเลยลังเล
เปิดมาเถิดความจริงอย่านิ่งเฉย
คนคุ้นเคยไยแกล้งแสร้งหักเห
อยู่ต่อหน้าเย็นชาพาพังเพ
ลับหลังเทน้ำตาบอกอาลัย
แสร้งซึมเซาเหงาโศกวิโยคจิต
แสร้งเบือนบิดคำอ้างวางคุณไสย
แสร้งโหยหาอาวรณ์สะท้อนใจ
แสร้งหม่นไหม้รักเผาเศร้าฤดี
จริงเขาว่ามารยามาเป็นร้อย
อีกทั้งถ้อยวาจามารศรี
ฟ้าถล่มจมพื้นธรณี
ด้วยวจีอนงค์นางอย่างเล่ามา
โอดคร่ำครวญป่วนใจว่าไร้รัก
ทำอกหักรักลวงทำห่วงหา
กล้าทำแม้บีบเค้นเร้นน้ำตา
สุดโศกาโศกีที่โดนลวง..!
ฉันเคยโดนมาแล้วในแนวนี้
ฉันป่นปี้กว่าเธอเมื่อเผลอหวง
เจอตัวจริงหญิงซ่อนอ้อนมาควง
ตัวฉันดวงเกือบม่อง...ต้องรีบโกย.

"บ้านริมโขง"







ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า