สักวานบก้มประนมกราบ
ไหว้ครูกลอนวอนทราบประนตศิลป์
อภิวาทปราชญ์กวีศรีกวิน
ผู้จดเจียรเขียนแผ่นดิน ประทิ่นโคลง
ให้สักวาว่าคล่องทำนองครบ
อย่าลางเลือนเกลื่อนกลบ กระเด้งโด่ง
ให้ชนชื่นตื่นตาอย่าลาโรง
อย่าอยู่โยงโจงเหี่ยวคนเดียวเอย ฯ
สักวาชวนกวีหนีกลอนรัก
มาว่ากลอนผ่อนหนักกันซักหน่อย
กลอนเบาเบาเอาว่าแค่ตาลอย
อย่าถึงกลับหลับผลอย เพราะคอยกลอน
เป็นกลอนชมเพื่อนยาสมาชิก
แต่อย่าถึงดึงจิกขยิกขย่อน
เดี๋ยวโกรธขึ้งถลึงแฮ่เกิดแง่งอน
งานจะวุ่นเกินวอนสักวาเอย ฯ
พรายม่าน
สันทราย
๐๕.๐๓.๕๔