[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

มิเคยโกรธโทษใครจากใจหญิง
ที่ยอมนิ่งทิ้งฝันหวั่นเสมอ
ว่าความรักมักเศร้าเคล้าละเมอ
ดั่งเพลงเพ้อเผลอไผลนัยนิยาม

มองฟากฝั่งครั้งก่อนเคยอ้อนหา
บทเพลงลาพาช้ำถ้อยคำหยาม
มิสวยเพริดเชิดหยิ่งใช่หญิงงาม
หรือมองข้ามความดีของพี่ชาย

เพียงเจียมตัวมัวหม่นจำทนเก็บ
ด้วยหนาวเหน็บเจ็บนักรักสลาย
ภาพที่เห็นเป็นอดีตกรีดใจกาย
หากฉันตายหายแค้นจะแทนไป

ณ วันนี้ที่เศร้าเหงาโศกศัลย์
แทบจาบัลย์กลั้นจิตผิดไฉน
โอ้..ความรักมักเร้นเค้นฤทัย
สะอื้นไห้ไร้ข้อมาต่อรอง

บนฟากฝั่งครั้งนี้มิมีเพื่อน
รอยรักเลือนเหมือนเงายามเราสอง
เคยก่ายกอดพลอดพร่ำตามทำนอง
ดั่งฝีหนองพองพุที่คุทรวง

ขออภัยน้องทอฝันนิดนะคะ  คือหยอกเย้าคุณริมโขงนิดหนึ่งค่ะ

เหมือนไม่ซึ้งถึงค่าหาความหมาย
ปล่อยรักกลายเลือนลับดับห่วงหวง
เพียงเพราะหวั่นกั้นทางวางรักลวง
เก็บแดดวงสู้ทนไม่สนใคร

เหมือนตีตนป่วยเจ็บเหน็บความเศร้า
กลัวรักเร้ารุมร่างสร้างเงื่อนไข
บทพิสูจน์กลบเกลื่อนเฉือนหัวใจ
กลัวเกินไปไหมหนาถ้าหมายปอง

คำเจียมตนหรือใช่ในความหมาย
เธอประกายแสงสุกไล่ทุกข์หมอง
เธอสง่าเทียมฟ้าแหงนหน้ามอง
ฉันซิต้องร้องขอรอรักเธอ

ให้บอกกันตามตรงส่งคำมั่น
เป็นเพราะฉันต่ำค่ามาเสนอ
หรือว่ามีคนใหม่ไว้ปรนเปรอ
บอกซิเออ..ความจริง ฉันนิ่งฟัง.

"บ้านริมโขง"

ผมกราบขอบคุณท่านปรางค์ทิพย์ เป็นอย่างยิ่ง ที่กรุณาให้ความเมตตาร่วมสนุกในบทกวีที่มีคุณค่าของ ท่านระนาดเอก ในครั้งนี้