กินรีเสี่ยงรักทักทายว่า
หลงมายาโลกสีสรรที่พลันเห็น
เฝ้าท่องไปในราตรีที่เยือกเย็น
หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำท่ามฝูงชน
เห็นรถราขวักไขว่มากมายนัก
ใคร่รู้จักไร้ปีกยิ่งนึกสน
จะไปไหนก็ได้ตามใจตน
ไม่ต้องทนใช้ปีกบินให้สิ้นแรง
ทั้งผู้คนแต่งกายแสนน่ารัก
เสื้อผ้ามักบางเบาไม่แสลง
แค่สองชิ้นถอดเก็บง่ายจ่ายไม่แพง
อีกออมแรงกว่าเครื่องทรงที่ใส่มา
เขาเขียนคิ้วทาปากโป๊ะหน้าขาว
ไร้กลิ่นคาวให้ชวนดมภิรมณ์หา
แค่แรกเห็นหลงเสน่ห์ชาวพารา
จึงทิ้งป่าถอดเครื่องทรงลงเดินดิน
ฉันเอง..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
