บ้านเมืองนี้ช่างหาพอดียาก
มีแต่มากกับน้อยคอยแก้ไข
น้ำหน้าฝนล้นเอ่อเพ้อเสียใจ
พอหน้าแล้งแห้งไปไม่พอดี
เหมือนเป็นเมืองโดนสาปด้วยบาปหนัก
ไม่เคยพักเรื่องร้ายคลายหมองศรี
หยุดเรื่องนั้นเกิดเรื่องโน้นโดนทั้งปี
ประชาชนหม่นฤดีมีแต่ตรม
มีความหวังจากนาน้ำพาเศร้า
ทะลักเข้าเอาไม่อยู่สู้ขื่นขม
หวังทำมาค้าขายรายได้จม
ร้องระงมเงินบาทแข็งแห้งหัวใจ
ช่างตอกย้ำความจนคนลำบาก
เมื่อน้ำมากหลากฝั่งคลั่งลามไหล
มาท่วมนาท่วมบ้านรานทั่วไป
หมดอาลัยในกมลคนเดินดิน
อยากจะตายจากไปให้มันแล้ว
ชาตินี้แคล้วทางสุขทุกข์เหมือนหิน
หนักเกินแบกแลกชีวิตที่ติดดิน
แค่ทำกินยังไม่พอ..หนอคนไทย
มีแต่มากกับน้อยคอยแก้ไข
น้ำหน้าฝนล้นเอ่อเพ้อเสียใจ
พอหน้าแล้งแห้งไปไม่พอดี
เหมือนเป็นเมืองโดนสาปด้วยบาปหนัก
ไม่เคยพักเรื่องร้ายคลายหมองศรี
หยุดเรื่องนั้นเกิดเรื่องโน้นโดนทั้งปี
ประชาชนหม่นฤดีมีแต่ตรม
มีความหวังจากนาน้ำพาเศร้า
ทะลักเข้าเอาไม่อยู่สู้ขื่นขม
หวังทำมาค้าขายรายได้จม
ร้องระงมเงินบาทแข็งแห้งหัวใจ
ช่างตอกย้ำความจนคนลำบาก
เมื่อน้ำมากหลากฝั่งคลั่งลามไหล
มาท่วมนาท่วมบ้านรานทั่วไป
หมดอาลัยในกมลคนเดินดิน
อยากจะตายจากไปให้มันแล้ว
ชาตินี้แคล้วทางสุขทุกข์เหมือนหิน
หนักเกินแบกแลกชีวิตที่ติดดิน
แค่ทำกินยังไม่พอ..หนอคนไทย
"บ้านริมโขง"