.jpg)
ทั้งชีวิตตรากตรำทำงานหนัก
ไม่เคยพักเหมือนใครใจละเหี่ย
บางวันอยากจะนอนด้วยอ่อนเพลีย
ต้องหัวเสียถูกปลุกลุกกลางคัน
จนรู้สึกเบื่อหน่าย..ใครลิขิต
ไม่มีสิทธิ์สักครา หลับตาฝัน
อยากถอดใจหลายครั้ง..ยั้งไว้ทัน
สู้บากบั่น ทำต่อ แม้ท้อใจ
ฉันสั่งสมประสบการณ์มานานนัก
แต่ไม่ยักถึงฝันอันยิ่งใหญ่
แต่ก็รู้ตัวนะ..เพราะอะไร
“”คนเจ็บไข้ ไม่ดูแล เขียนแต่กลอน””
--ณัชชา--
ไม่เคยพักเหมือนใครใจละเหี่ย
บางวันอยากจะนอนด้วยอ่อนเพลีย
ต้องหัวเสียถูกปลุกลุกกลางคัน
จนรู้สึกเบื่อหน่าย..ใครลิขิต
ไม่มีสิทธิ์สักครา หลับตาฝัน
อยากถอดใจหลายครั้ง..ยั้งไว้ทัน
สู้บากบั่น ทำต่อ แม้ท้อใจ
ฉันสั่งสมประสบการณ์มานานนัก
แต่ไม่ยักถึงฝันอันยิ่งใหญ่
แต่ก็รู้ตัวนะ..เพราะอะไร
“”คนเจ็บไข้ ไม่ดูแล เขียนแต่กลอน””
--ณัชชา--
ปลุกกลางคัน ไม่ดี ที่ตรงไหน
มิมีใคร รบกวน ควรโอนอ่อน
งานฉุกเฉิน วอนณัช อย่าตัดรอน
อยากจะนอน ไว้นอน ตอนว่างงาน
เข้างานคน ละกะ นะเธอจ๋า
เลิกยักท่า เล่นตัว มัวหักหาญ
พี่มีกิจ ธุระ นะนงคราญ
ปลุกนานนาน พานเบื่อ เงื้อจนเซ็ง
สุนทรวิทย์
มิมีใคร รบกวน ควรโอนอ่อน
งานฉุกเฉิน วอนณัช อย่าตัดรอน
อยากจะนอน ไว้นอน ตอนว่างงาน
เข้างานคน ละกะ นะเธอจ๋า
เลิกยักท่า เล่นตัว มัวหักหาญ
พี่มีกิจ ธุระ นะนงคราญ
ปลุกนานนาน พานเบื่อ เงื้อจนเซ็ง
สุนทรวิทย์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
