|
หัวข้อ: อย่าเงียบงัน... เริ่มหัวข้อโดย: กล่องความทรงจำ ที่ 06 มกราคม 2011, 05:07:PM อย่าเงียบงันอย่างนี้....
เพราะกำลังใจ ที่มี เริ่มหวั่นไหว อย่ามองหน้าฉัน ด้วยความ ไม่สนิทใจ อย่าทำให้ ต้องหม่นไหม้ ไปมากกว่านี้เลย อย่าเห็นฉัน เหมือนสิ่งของ ไม่มีค่า ในสายตา โปรดอย่ามี แต่ความเรียบเฉย หากจำได้ ไออุ่นเก่า ที่เราคุ้นเคย ก็ได้โปรดอย่าละเลย คนเก่าที่เธอเคย บอกรักกัน เธอหมดรักแล้ว..รู้ดี อยู่แก่ใจ ความรู้สึก ลึกๆข้างใน จึงได้ไหวหวั่น หากสิ้นแล้ว ความรักสองเรา ที่ผ่านมานั้น พร้อมเข้าใจ กับคำเพียงสั้นๆ ... ว่า "ไม่รักกัน"... แต่โปรดอย่า เงียบงัน...อย่างนี้เลย emo_62 emo_111 emo_62 emo_111 emo_62 emo_111 หัวข้อ: Re: อย่าเงียบงัน... เริ่มหัวข้อโดย: ข้าพเจ้า ที่ 06 มกราคม 2011, 05:41:PM http://www.youtube.com/watch?v=2_1tFNf9XT0 น้ำตารินสิ้นเสียละเหี่ยโหย อ่อนแรงโรยมองจันทร์หวั่นผวา รู้สึกเปลี่ยวเดียวดายคายอุรา หยดน้ำบ่าไหลหลากจากจูบดิน มองไม่เห็นเพ็ญพักตร์พักอยู่ไหน เจ้าหลับใหลหรือตื่นชื่นโผผิน ฝันอันใดหวานไหมใคร่ได้ยิน เสียงยุพินพัดตอบลมหอบมา กล่าวกับดาวคราวหมองครองความหม่น โปรดช่วยค้นข้อความตามชื่อข้า เธออาจส่งลงดาวพราวพร่างฟ้า ให้ตามหาตามอ่านเมื่อพานพบ ก้านกล้วย ๐๔/๐๑/๒๕๕๔ หัวข้อ: Re: อย่าเงียบงัน... เริ่มหัวข้อโดย: พระจันทร์สีน้ำเงิน ที่ 06 มกราคม 2011, 11:03:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_153.gif) เกินอุทรณ์ความหลังที่พังพาบ ศิโรราบกับความนิ่งหยิ่งสยบ กี่หยาดน้ำตาหลั่งพังทำนบ ถูกกลืนกลบบดบังด้วยวังเวง เมื่ออาดูรย์มาสนองจะรองรับ พร้อมสดับคำบัญชาถ้าข่มเหง เถิดลงทัณฑ์ดวงกมลคนกันเอง มัวยำเยงอันใดในเงียบงัน ด้วยไม่ขอเจ็บช้ำหลายซ้ำหน ความอดทนสุดท้ายที่ปลายฝัน ล้างสิ้นหมดใจเอยเคยผูกพัน เชิญห้ำหันบั่นบี้..วันนี้พอ ปล่อยทุกอย่างลอยหายเหมือนตายจาก ทุกเศษซากอาลัยไม่ร้องขอ ปลดโซ่ล่ามรัดบ่วงที่พ่วงคอ คำสอพลอต่อเวลาอย่าเอื้อนเลย (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_152.gif) หัวข้อ: Re: อย่าเงียบงัน... เริ่มหัวข้อโดย: ฉันเอง ที่ 07 มกราคม 2011, 11:34:AM (http://add.klonthaiclub.com/images/654007_1257324003zYia.jpg)
เสียงสายลมพริ้วไหวหายใจอยู่ หยดน้ำฝนพร่างพรูรู้หรือไม่ เสียงหัวใจยังเต้นอยู่ไม่ไกล ให้เหงาไปเกินระดับจะรับมัน มองออกไปเวิ้งว้างช่างเปล่าเปลี่ยว แสนลดเลี้ยวทางไกลใจเธอนั่น ฉันรับรู้ความเงียบที่เฉียบพลัน โยกไหวส้นไม่มั่นใจในตัวเธอ แสนเหน็บหนาวคราวต้องอยู่อย่างผู้แพ้ ใจอ่อนแอแผลใจเจ็บอยู่เสมอ ความปวดร้าวหม่นไหม้ที่ได้เจอ ความพลั้งเผลอเป็นบทเรียนอย่าเพียรทำ เสียงหายใจรวยรินที่รินรด คำโป้ปดมดเท็ดที่เข็ดขำ น้ำคำหวานหยอดใส่ให้ประจำ มันช่างทำให้เงียบเหงาเศร้าเหลือใจ (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_069.gif) ฉันเอง.. หัวข้อ: Re: อย่าเงียบงัน... เริ่มหัวข้อโดย: กล่องความทรงจำ ที่ 07 มกราคม 2011, 02:45:PM ([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_153.gif[/url]) เกินอุทรณ์ความหลังที่พังพาบ ศิโรราบกับความนิ่งหยิ่งสยบ กี่หยาดน้ำตาหลั่งพังทำนบ ถูกกลืนกลบบดบังด้วยวังเวง เมื่ออาดูรย์มาสนองจะรองรับ พร้อมสดับคำบัญชาถ้าข่มเหง เถิดลงทัณฑ์ดวงกมลคนกันเอง มัวยำเยงอันใดในเงียบงัน ด้วยไม่ขอเจ็บช้ำหลายซ้ำหน ความอดทนสุดท้ายที่ปลายฝัน ล้างสิ้นหมดใจเอยเคยผูกพัน เชิญห้ำหันบั่นบี้..วันนี้พอ ปล่อยทุกอย่างลอยหายเหมือนตายจาก ทุกเศษซากอาลัยไม่ร้องขอ ปลดโซ่ล่ามรัดบ่วงที่พ่วงคอ คำสอพลอต่อเวลาอย่าเอื้อนเลย ([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_152.gif[/url]) emo_100 emo_100 emo_100 emo_100 +1ไปเลยนะคะ เพราะมากๆ กล่องความทรงจำ emo_95 หัวข้อ: Re: อย่าเงียบงัน... เริ่มหัวข้อโดย: กล่องความทรงจำ ที่ 07 มกราคม 2011, 02:48:PM ([url]http://add.klonthaiclub.com/images/654007_1257324003zYia.jpg[/url]) เสียงสายลมพริ้วไหวหายใจอยู่ หยดน้ำฝนพร่างพรูรู้หรือไม่ เสียงหัวใจยังเต้นอยู่ไม่ไกล ให้เหงาไปเกินระดับจะรับมัน มองออกไปเวิ้งว้างช่างเปล่าเปลี่ยว แสนลดเลี้ยวทางไกลใจเธอนั่น ฉันรับรู้ความเงียบที่เฉียบพลัน โยกไหวส้นไม่มั่นใจในตัวเธอ แสนเหน็บหนาวคราวต้องอยู่อย่างผู้แพ้ ใจอ่อนแอแผลใจเจ็บอยู่เสมอ ความปวดร้าวหม่นไหม้ที่ได้เจอ ความพลั้งเผลอเป็นบทเรียนอย่าเพียรทำ เสียงหายใจรวยรินที่รินรด คำโป้ปดมดเท็ดที่เข็ดขำ น้ำคำหวานหยอดใส่ให้ประจำ มันช่างทำให้เงียบเหงาเศร้าเหลือใจ ([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_069.gif[/url]) ฉันเอง.. emo_100 emo_100 ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ วันหลังจะเข้ามาบวกคะแนนให้นะคะ กล่องความทรงจำ emo_95 หัวข้อ: Re: อย่าเงียบงัน... เริ่มหัวข้อโดย: กล่องความทรงจำ ที่ 07 มกราคม 2011, 02:55:PM emo_79 emo_79 emo_79
รู้แล้วว่า สองเรา ไม่เหมือนก่อน แต่หัวใจ ยังอาทร และอ่อนไหว ความรัก ยังมีมาก จนยากจะตัดใจ มากมายด้วย ห่วงใย และอาวรณ์ ตอนนี้ รับรู้ อยู่แล้วว่า ความห่วงหา จากเธอ ไม่เหมือนก่อน ฉันคนนี้ ก็ทำได้ แค่พร่ำวอน ขอเธออย่า ตัดรอน อย่าเฉยชา ขอเวลา เพียงไม่นาน ก่อนผ่านเลย ความเงียบเฉย จากเธอ เหมือนโดนฆ่า ร้องไห้เป็นสายเลือด..แต่กลับไม่มีน้ำตา ไม่ได้เรียกร้อง ให้กลับมา... เพียงแต่อยาก ให้รับรู้ว่า ... คนที่เธอ เคยรักนักหนา .... ในเวลานี้ แทบขาดใจ! หัวข้อ: Re: อย่าเงียบงัน... เริ่มหัวข้อโดย: กล่องความทรงจำ ที่ 10 มกราคม 2011, 01:23:PM ([url]http://add.klonthaiclub.com/images/654007_1257324003zYia.jpg[/url]) เสียงสายลมพริ้วไหวหายใจอยู่ หยดน้ำฝนพร่างพรูรู้หรือไม่ เสียงหัวใจยังเต้นอยู่ไม่ไกล ให้เหงาไปเกินระดับจะรับมัน มองออกไปเวิ้งว้างช่างเปล่าเปลี่ยว แสนลดเลี้ยวทางไกลใจเธอนั่น ฉันรับรู้ความเงียบที่เฉียบพลัน โยกไหวส้นไม่มั่นใจในตัวเธอ แสนเหน็บหนาวคราวต้องอยู่อย่างผู้แพ้ ใจอ่อนแอแผลใจเจ็บอยู่เสมอ ความปวดร้าวหม่นไหม้ที่ได้เจอ ความพลั้งเผลอเป็นบทเรียนอย่าเพียรทำ เสียงหายใจรวยรินที่รินรด คำโป้ปดมดเท็ดที่เข็ดขำ น้ำคำหวานหยอดใส่ให้ประจำ มันช่างทำให้เงียบเหงาเศร้าเหลือใจ ([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_069.gif[/url]) ฉันเอง.. มาบวก 1 ให้แล้วนะคะ ตามสัญญา emo_95 |