Re: กระทู้ที่ตอบกลับ

Re: ชีวิตคือสิ่งสวยงาม
« ตอบ #4 เมื่อ: 01 กุมภาพันธ์ 2013, 09:17:pm »

คือนิยาย...บทหนึ่ง ครึ่งชีวิต
รู้ถูกผิด จิตฝาก จากเคยหม่น
เคยอับปาง ทางรัก พักกมล
หลบเลี่ยงพ้น ค้นพบ สบสุขมาน

เช้าชาชิน ดิ้นรน บนทางฝัน
ทนฝ่าฟัน บั่นบุก ปลูกรากฐาน
เก็บเล็กน้อย คอยย้ำ ทำเพื่องาน
รวมลูกหลาน สานก่อ พอเลี้ยงตน

เฝ้ามุ่งมั่น วันหนึ่ง ถึงวันนี้
ว่าต้องมี ชีวี ดีสักหน
ลูกบุญธรรม ทรามวัย ไว้หกคน
คงสุขล้น ยามชรา พึ่งพากัน

ได้ดูหนัง ฟังเพลง ครื้นเครงบ้าง
กลอนเอ่ยอ้าง สร่างทุกข์ ปลอบปลุกขวัญ
ไร้สำเนียง เคียงครอง ปองผูกพัน
มีเท่านั้น เพียงเท่านี้ ชีวี"ดิน"

"ดิน"

นิยายนี้ ดีแล้ว แก้วใจจ๋า
เลิศนักหนา น่ายินดี ผู้มีศีล
สวยทั้งนอก ฟอกทั้งใน ไร้มลทิน
ใครได้ยิน ถวิลหา พาเยินยอ

ชีวิตคน บนโลก โศกกับทุกข์
จะหาสุข ซุกซอกใจ ที่ไหนหนอ
ทุกข์คือเปลี่ยน แปลงไป ไม่รั้งรอ
เมื่อเกิดก่อ ก็ต้องแก่ แลต้องตาย

สร้างกุศล ผลบุญ ไว้หนุนเนื่อง
ช่างปราดเปรื่อง เรื่องทุน บุญทั้งหลาย
เมื่อชีพลับ ดับดิ้น สิ้นร่างกาย
ชีพวางวาย หมายสิ่งใด ไม่ได้นา

เมื่อบุคคล มีตน ฝนดีแล้ว
เหมือนได้แก้ว แววเลิศ ประเสริฐหนา
อันญาติมิตร ชิดห่างเหิน รวมเงินตรา
ไม่ตามมา หาเรา จงเข้าใจ

ชลนา ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/0u8aQKq2kiY&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/0u8aQKq2kiY&rel=0&fs=1</a>

Re: ...ขอแต่งงาน...
« ตอบ #1 เมื่อ: 28 สิงหาคม 2013, 12:23:am »

คุกเข่าลงตรงหน้าอย่างกล้าหาญ
ผมกังวานด้วยใจไม่เสแสร้ง
รักเหลือเกินรักมากอยากแสดง
ขอคุณแต่งงานเถิดเกิดผลดี

มิต้องรอต่อกลอนอ้อนตอนดึก
ลุ้นระทึกตอบหรือไม่ให้หมองศรี
นั่งเคียงคู่อยู่ในห้องท่องกวี
แล้วหยิกตียั่วเย้าเร้าอารมณ์

ตื่นแต่เช้าเข้าห้องน้ำด้วยความสุข
มีคนปลุกเตรียมอาหารผสานสม
กาแฟร้อนเบค่อนไข่มาให้ชม
แล้วสูดดมดอกไม้งามตามตำรา

พอสายสายหายไปเข้าในห้อง
จะนั่งจ้องต่อกลอนหรือซ่อนหา
เล่นปูไต่ไรผมชมกายา
หรือนิทราตอนกลางวันก็ฝันงาม

แต่งงานกับผมนะนะที่รัก
จะขอภักด์ดวงจิตมิคิดขาม
จะรักคุณตลอดไปให้นิยาม
รักด้วยความรักมั่นนิรันดร

---กังวาน---

คนไหนเล่า เข้าหอ ขอแต่งงาน
คนในบ้าน กานท์กลอน อักษรฝัน
มีหลายหลาก มากมาย นอนก่ายกัน
คนไหนนั่น มั่นไว้ ไปแต่งงาน

ถ้าไม่รอ ต่อกลอน นอนไม่หลับ
กะสายสับ กลับหมอน นอนฟุ้งซ่าน
อ่านอักษร กลอนปอง ของกังวาน
มาขับขาน ผ่านตา น่าต่อจัง

เพิ่งห้าทุ่ม สองยาม พ่อทรามชื่น
จะรีบตื่น ลืมตา ลุกมานั่ง
ให้ง่วงหงับ หลับนก ตกภวังค์
เวลายัง ไม่เช้า ไปเข้านอน

ยามดึกดื่น เทียงคืน ฝืนสังขาร
ขอแต่งงาน กลางดึก นึกเสียก่อน
แต่งแบบนี้ ดีไหมหนอ พ่องามงอน
อย่าใจร้อน เป็นไฟ ไปนักเลย

แต่งกับพี่ กังวาน งานคงเข้า
พอรุ่งเช้า หมดแรง แกล้งนอนเฉย
นึกว่าหลับ ฝันไป บอกไม่เคย
คงชวดเชย เกยฟรี หนีแต่งงาน

ชลนา ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/2W9_LIRvIqI&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/2W9_LIRvIqI&rel=0&fs=1</a>

Re: รู้...เราต่างกัน
« ตอบ #1 เมื่อ: 03 ตุลาคม 2013, 09:28:pm »

น้อยใจแล้วด้วย
ตั้งกระทู้รู้เสมอไร้เธอแน่
ฉันก็แค่บ้านนอกออกฝืดฝ่าน
มิหยดย้อยช้อยชดพจน์มาน
ไม่ซาบซ่านซึ้งทรวงถึงห้วงจินต์

นอนคือนอนกินคือกินไร้ศิลป์ศัพท์
มิจ้องจับกระเดียดเกลียดฐานถิ่น
เชิญเธอเถอะระบือชื่อยลยิน
ฉันชาวดินเธอชาวฟ้า...ค่าต่างกัน งอนแล้วด้วย

ลาตายดีกว่าตู เคารพรัก

ก้อย

ตั้งกระทู้ รู้เลย เอ่ยถึงใคร
ไม่เป็นไร ไงเธอ ก็เจอฉัน
ไม่มีเขา เศร้าไป ทำไมกัน
อย่าโศกศัลย์ หวั่นใจ ไปเลยเธอ

เธอคือใคร ใจฉันรู้ ดูเธอออก
อย่ามาหลอก บอกให้ ไม่ไผลเผลอ
ฉันก็รู้ อยู่แก่ใจ ไม่เผลอเรอ
ถึงไม่เจอ รู้น่า ว่าเป็นใคร

ชลนา ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/GWj6JHhaEqA&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/GWj6JHhaEqA&rel=0&fs=1</a>

Re: ...อะไรกันนัก...อะไรกันหนา
« ตอบ #2 เมื่อ: 25 กันยายน 2013, 09:25:pm »
อ้างจาก: กังวาน ที่ 25 กันยายน 2013, 06:51:pm

ส่งข้อความถามไถ่ทำไมเฉย
คนที่เคยต่อกลอนอ้อนถึงฉัน
มาหยอกล้อต่อคำพร่ำรำพัน
รักอย่างนั้นรักอย่างนี้นี่อะไร

อ้างเหงาหงอยคอยอ่านบ่นบานเบอะ
อยากจะเจอะตัวจริงวิ่งเข้าใส่
คะแนนก็กดแหลกแจกหัวใจ
แล้วทำไมถึงมิตอบบอบช้ำจริง

ถ้าอย่างนั้นฉันลาอย่าถือโทษ
ผู้ชายโสดก็ต้องอยู่คู่ผู้หญิง
ขืนนั่งรอต่อกลอนหวังอ้อนอิง
อายุวิ่งไปข้างหน้าจะบ้าตาย

ขอแจ้งเกิดเปิดกระทู้ถึงผู้สาว
เล่าเรื่องราวสั้นสั้นอยากหมั้นหมาย
รักคนซื่อชื่อกังวานงานสบาย
เงินทองหลายสิบล้านบ้านอย่างดี

ถ้าถูกใจไปขอมิออเซาะ
จะฉอเลาะเช้าสายบ่ายไม่หนี
ขอพาทัวร์ทั่วโลกโชคทวี
ทรัพย์สินมียกให้เอาไปครอง

---กังวาน---

ส่งขอความ ถามไถ่ ใครกันพี่
ใช่น้องนี้ ที่ต้องถาม ความถูกต้อง
จะตอบรับ กลับไป อยากได้ครอง
ทรัพย์เนืองนอง ของพี่ มีมากมาย

อ้างเหงาหงอย คอยใคร ไหนเล่าพี่
ที่วิ่งลี่ ปรี่เข้าใส ให้ใจหาย
เจอหน้าน้อง ร้องยี้ นะพี่ชาย
วิ่งกระจาย กายลับ ไม่กลับมา

เพราะอย่างนี้ ที่น้อง ต้องเงียบเฉย
ใช่ร้างเลย เคยอ่อน กลอนไปหา
กลัวพี่เบื่อ เหลือใจ ให้ระอา
จึงไม่กล้า มาต่อกลอน อ่อนพี่ชาย

เห็นพี่ท้วง ทวงถาม มาตามหา
จึงยื่นหน้า มาโชว์ โง่เหลือหลาย
เพราะหลงกล มนต์ดำ คำท้าทาย
ทรัพย์มากมาย ก่ายกอง ของบาดใจ

พี่คงยิ้ม อิ่มเอม เปรมใจยิ่ง
พวกผู้หญิง ยิ่งกว่าปลา น่าหมั่นไส้
มีเหยื่อล่อ พอรู้ กรูกันไป
ช้ำทรวงใน ร้องไห้โฮ โงดักดาน

ชลนา ทิชากร

Re: คิดถึงดุเหว่าน้อย
« ตอบ #1 เมื่อ: 14 กรกฎาคม 2013, 10:58:pm »

คิดถึงดุเหว่าน้อย

@นั่งชายคลองมองฟ้าตาละห้อย
ดุเหว่าน้อยกลางดงคงมนต์ขลัง
อยากได้ยินอีกครั้งตั้งใจฟัง
ลืมรวงรังหรือไรจึงไม่ครวญ

@มาด่วนลาจากคลองลืมหนองน้ำ
ไปบินพร่ำรำฟ้อนอ้อนลมหวน
อยู่ที่ไหนไกลตามาเรรวน
จงกลับด่วนทวนมาหาท่าคลอง

@เพื่อต่อเสียงเอียงคอพ้อลมแผ่ว
ตลอดแนวดงมะพร้าวคงเศร้าหมอง
ไร้เสียงเจ้าขานขับรับเรื่อยร้อง
ทั่วคุ้งคลองจับเจ่าเหงาวังเวง

@กลับเถิดหนาก่อนฟ้าจะมามืด
อย่าใจจืดยืดยาวราวข่มเหง
กลับมาร้องกล่อมฝันปันบทเพลง
จงบรรเลงเสียงน้อยให้ลอยฟ้า

@คนกลางสวนครวญหาจนฟ้าคล้อย
แสงหิ่งห้อยระยับยิบกระพริบป่า
หากวันนี้เจ้ายังไม่กลับมา
จะขอลาบ้านสวนไม่กวนใจ

พงศ์พัณฑ์

นั่งชายคลอง มองน้ำ ฉ่ำแลเห็น
ลมพัดเย็น เป็นฟอง ละอองฝอย
ดุเหว่าน้อย คอยคู่ ดูเลื่อนลอย
หลงเฝ้าคอย น้อยใจ ไม่เห็นมา

ไม่หนีหน้า ราร้าง ห่างสายน้ำ
ทุกเย็นย่ำ คร่ำครวญ หวนมาหา
คิดถึงคลอง หนองน้ำ ฉ่ำอุรา
ได้พึ่งพา อาศัย ให้ดื่มกิน

ร้องบรรเลง เพลงดุเหว่า ที่เศร้าสร้อย
หลงเฝ้าคอย น้อยใจ ไม่สร่างสิ้น
เหม่อมองน้ำ ฉ่ำใส ที่ไหลริน
ใจถวิล ยินเขา เฝ้าคร่ำครวญ

แว่วเสียงใคร ไม่รู้ กู่เรียกหา
สายลมพา วาจาเหงา เศร้ากำสรวล
ลอยลมมา พาใจ ไหวรัญจวน
เสียงโหยหวน ชวนเศร้า เหงาอุรา

คนกลางสวน ทวนคำ ทำเหงาหงอย
ดุเหว่าน้อย คล้อยบิน ถวิลหา
อย่าเพิ่งด่วน ทวนคำ ร่ำอำลา
จะกลับมา หาพี่ เดียวนี้เลย

ชลนา ทิชากร