.jpg)
แต่งกลอน ถอนใจ
เฝ้าแต่งกลอน ถอนใจ จนอ่อนล้า
มองท้องฟ้ายามเหงายิ่งเศร้าสร้อย
น่าสงสารปานใดใจดวงน้อย
เป็นเพราะข้า..ต่ำต้อย เจ้าจึงตรม
ข้ามิอาจเอื้อนเอ่ยเผยความรัก
ด้วยกลัวนักค่ำคืนเจ้าขื่นขม
ยามเจ้าเจ็บเหน็บหนาวร้าวอารมณ์
คือใครเล่า..จ่อมจมไปพร้อมกัน
แม้ศรัทธาข้านี้ยังมีอยู่
หากต้องสู้อีกหนบนทางฝัน
ขอเลือกข้าง..อ้างว้างอย่างทุกวัน
ดีกว่าปล่อย..เจ้านั้นถูกทำลาย
เจ้าอย่าปลื้มลืมหลง คงประมาท
ไฟสวาทรู้ร้อน เมื่อตอนสาย
อยากเตือนเจ้า ฝันเฟื่องหาเรื่องตาย
ด้วยแผลพลาดอาจร้าย เกินคำนวณ
จงนิ่งคอย คู่แท้ มาแลเจ้า
ออกย่ำเดินเผชิญเหงาไม่คิดหวน
วันเวลา โชคชะตา ย่อมแปรปรวน
สักวันหนึ่ง รักต้องทวน มาเจอเรา
คอยหักห้ามความคิดพิชิตฟ้า
ใช้ความช้ำเป็นแผ่นผาและขุนเขา
ตั้งตระหง่านคานใจให้ทุเลา
ก่อนเป็นเจ้า..เผาข้าให้อาดูร
ทัณฑฆาต
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
