อารมณ์กลอนเราด้อยทุกถ้อยพจน์
อรรถรสหมดไร้ในเนื้อหา
วลีร้อยกร่อยเกินมิเพลินตา
อักษราพลาดผิดวิจิตรจาง
เป็นบทกลอนสะท้อนใจที่ไร้ค่า
ยังอุตส่าห์จำเรียงไว้เคียงข้าง
บทประพันธ์ชั้นหนึ่งควรพึงวาง
จนด้วยทางสร้างประสิทธิ์นิมิตจินต์
เขียนกลอนเฝื่อนเตือนจิตว่าสิทธิ์หมด
เจียรจารจดบทเพลงบรรเลงศิลป์
พรสวรรค์ไม่รุ่งจรุงริน
จบเพลงพิณสิ้นพจน์..สลดใจ
รินดาวดี
๒๔ มีนาคม ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
