ต่อจากตอนที่แล้ว.............

พบปะกลุ่มคนในหมู่บ้าน
หาเก็บผักหวานกับดอกกระเจียวอ่อน
เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าฝ่าแดดร้อน
หยุดนั่งพักผ่อน..ทักทาย..ถามไถ่กัน

จั้กกะจั่นร้องลั่นก้องไปทั่ว
ละอองน้ำรดหัวเพียงวสันต์
ยินแต่เขาเล่าว่าเยี่ยวจั้กกะจั่น
แต่ที่มานั้น..ไม่รู้แน่ความจริง

ดอกกระเจียวผุดดินขึ้นตามป่า
เหมือนเรานามปากกาดั่งหญิง
ไว้ปกปิดชื่อนามความเป็นจริง
เพื่อเป็นสิ่งถูกต้องพ้องกับตัว

ว่าธรรมชาติได้สร้างดวงดอกนี้
ให้สดสีสวยงามตามป่าเขา
อยู่เพียงดินค่าแท้แล้วแต่เรา
จะตีค่าเอา...เป็นความสุขใจ

กวี...คือผู้ใช้พรสวรรค์ด้านการประพันธ์ร้อยกรองถ่ายทอดจินตนาการ..เป็นรูปแบบการนำเสนอทั้งแนวคิดและมุมมอง..(ความรู้ครับ..)