.jpg)
พสุธาเพียรรอขอหยาดฝน
มัจฉาชลรักรู้เป็นคู่หวง
ท้องนภาฤาราเร้นซึ่งเพ็ญดวง
แล้วอกทรวงฤๅอนาถขาดยาใจ
แม้นพบรักภักดิ์แท้มาแลเหลียว
ร่วมขวั้นเกลียวเหนียวแน่นแผ่นไศล
คงสิ้นตรมขมขื่นรื่นฤทัย
ความหมองไหม้ไกลห่างดุจร้างจร...
บูรพาท่าพระจันทร์
พิรุณหล่นฝนสาดไม่ขาดสาย
ไยผืนทรายโหยหิวและปลิวว่อน
ฤารักแท้แพ้ข้าผู้อาวรณ์
ฤาเพียงหนึ่งฉากละครเรื่องไม่จริง
คงไม่อาจวาดโยงดั่งนิยาย
เฉกเช่นว่าเจ้าชายกับเจ้าหญิง
เมื่อมีใครคนหนึ่งเคยถูกทิ้ง
ฝันทุกสิ่งเลอะเลือนย้ำเตือนตน
การันต์ ทัณฑฆาต
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
