เบื่อ..เหลือเกิน เมื่อเดิน ทางผิดพลาด
ตก...เป็นทาส ความเศร้า เฝ้าหลอกหลอน
นอน..ละเมอ เพ้อพก อกร้าวรอน
กอด..แต่หมอน นอนเหี่ยว เปลี่ยวทรวงใน
หวัง...เป็นคน สุดท้าย ที่หมายมุ่ง
รัก....อีรุง ตุงนัง คลั่งเผลอไผล
จึง...จำจาก พรากรัก หักอาลัย
ตัด...หมดสิ้น กลิ่นไอ เยื่อไมตรี
ขอ...หลบเลีย แผลใจ ให้หายช้ำ
เจ็บ..แล้วจำ ฝังอยู่ สู้เต็มที่
จัก ..สาปส่ง หลงกล โดนย่ำยี
ปวด....รวดร้าว ราวฤดี จะขาดรอน
พันทอง
เบื่อ..ทำไมเล่าน้อง..พานทองเจ้า
เบื่อ..รักร้าว..ทำร้ายใจสมร
เบื่อ..ชีวิต..ผิดพลาด..ขาดขั้นตอน
เบื่อ..ที่นอน..หลังเก่า..เขาเคยมา
เบื่อ..คนเก่า..ทำเรา..น้ำตาตก
เบื่อ..เข็นครก..ขึ้นเขา..ยากนักหนา
เบื่อ..ชีวิต..พลัดพราก..จำจากลา
เบื่อ..ก็มา..หาคนใหม่..ให้ใจพอง
เบื่อ..อะไร..เบื่อได้..ไม่ว่ากัน
เบื่อ..พี่นั้น..ตามใจ..ให้สิทธิ์น้อง
เบื่อ..รักเก่า..ก็ทิ้งมัน..อย่าหันมอง
เบื่อ..แล้วลอง..รักกับพี่..ดีนะเธอ
แอดดี้
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
