.jpg)
เลื่อนลอย เหมือนน้อยค่า
วาสนา พามิถึง
แม้ใจ ใฝ่คะนึง
มิอาจขึง ดึงเธอมา
ไร้หลัก รักผ่าวแผ่ว
คงสิ้นแวว แล้วสิหนา
ห่างไป ไกลสายตา
สุดไขว่คว้า ล้าดวงมาน
เฝ้าเพียง เสี่ยงสดับ
เธอยินรับ ขับไขขาน
ตอบกลับ อย่าลับนาน
ขอสราญ หวานดวงแด
แม้ห่าง ยังห่วงอยู่
ขอเธอรู้ ดูไขแข
เห็นจันทร์ หันเหลือบแล
ส่งกระแส แม้แสนไกล
วาสนา พามิถึง
แม้ใจ ใฝ่คะนึง
มิอาจขึง ดึงเธอมา
ไร้หลัก รักผ่าวแผ่ว
คงสิ้นแวว แล้วสิหนา
ห่างไป ไกลสายตา
สุดไขว่คว้า ล้าดวงมาน
เฝ้าเพียง เสี่ยงสดับ
เธอยินรับ ขับไขขาน
ตอบกลับ อย่าลับนาน
ขอสราญ หวานดวงแด
แม้ห่าง ยังห่วงอยู่
ขอเธอรู้ ดูไขแข
เห็นจันทร์ หันเหลือบแล
ส่งกระแส แม้แสนไกล
"ดิน"
ยามเพ็ญเร้นเมฆหม่น
ดังเวทย์มนตร์บันดลใจ
ระยะห่างหนทางใด
ก็กลายใกล้เพียงเอื้อมมือ
เห็นจันทร์ดวงนั้นไหม?
นั่นมิใช่ความรักหรือ??
แสงตระการคือสารสื่อ
ระหว่างใจใกล้ถึงกัน
พจมานแม้นหวานลิ้น
อาจเลือนสิ้นได้โดยพลัน
สำเนียงในเสียงจันทร์
จึงนิรันดร์ไม่คลอนคลาย
ความรักจักพิสุทธิ์
เมื่อสิ้นสุดความหมาย
เสน่หาแห่งเรือนกาย
เหลือเพียงใจในรักพอ
ดังเวทย์มนตร์บันดลใจ
ระยะห่างหนทางใด
ก็กลายใกล้เพียงเอื้อมมือ
เห็นจันทร์ดวงนั้นไหม?
นั่นมิใช่ความรักหรือ??
แสงตระการคือสารสื่อ
ระหว่างใจใกล้ถึงกัน
พจมานแม้นหวานลิ้น
อาจเลือนสิ้นได้โดยพลัน
สำเนียงในเสียงจันทร์
จึงนิรันดร์ไม่คลอนคลาย
ความรักจักพิสุทธิ์
เมื่อสิ้นสุดความหมาย
เสน่หาแห่งเรือนกาย
เหลือเพียงใจในรักพอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
