.jpg)
บางครั้ง...
คนเรายังไม่รู้จะไปไหน
แต่เวลากลับเดินทางต่อไป
ความเปล่าเปลี่ยวหัวใจจึงเกาะกุม
ที่พึ่ง...
อาจเช่นหนึ่งเศษไม้กลางมรสุม
เราเจอใครสักคนขณะจนมุม
เผลอเรียกว่าตกหลุมแห่งความรัก
ตามหา...
ยิ่งยึดครองยิ่งคว้าอุปสรรค
ความเข้าใจไยยากลำบากนัก
เงื่อนปมหนักกว่ามือจะยื้อยุด
ว่างเปล่า...
ถมโดยเศร้าไร้แววจะสิ้นสุด
จำปล่อยตามธรรมชาติแห่งมนุษย์
รักจะผุดที่ไหนคงได้เจอ
กามนิต ๕ ก.พ.๕๕
คนเรายังไม่รู้จะไปไหน
แต่เวลากลับเดินทางต่อไป
ความเปล่าเปลี่ยวหัวใจจึงเกาะกุม
ที่พึ่ง...
อาจเช่นหนึ่งเศษไม้กลางมรสุม
เราเจอใครสักคนขณะจนมุม
เผลอเรียกว่าตกหลุมแห่งความรัก
ตามหา...
ยิ่งยึดครองยิ่งคว้าอุปสรรค
ความเข้าใจไยยากลำบากนัก
เงื่อนปมหนักกว่ามือจะยื้อยุด
ว่างเปล่า...
ถมโดยเศร้าไร้แววจะสิ้นสุด
จำปล่อยตามธรรมชาติแห่งมนุษย์
รักจะผุดที่ไหนคงได้เจอ
กามนิต ๕ ก.พ.๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
