Re: เมื่อความเหงาพัดมา...
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
15 พฤษภาคม 2024, 05:29:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: เมื่อความเหงาพัดมา...  (อ่าน 44491 ครั้ง)
-:-ซีฟง-:-
LV4 นักเลงประจำหมู่บ้าน
****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 7
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 50



« เมื่อ: 25 มีนาคม 2011, 01:04:PM »

ลาตายดีกว่าตู


อยากจะเหงาเมื่อเขาเอาใจห่าง
อยากจะวางไม่มองจ้องความเหงา
อยากบอกลาแม้อาลัยในใจเรา
อยากบรรเทาลงบ้างทำอย่างไร

เอาความเหงารวมกลุ่มรุมกันแบ่ง
มายื้อแย่งแห่งเหงาเอามากไหม
ผมมีเหลือมากเกินสุดเขินใจ
อยากแบ่งไปให้หมดลดระทม

ความเหงาผมเหงาหนักรักมากหลาย
เกินจะหมายหญิงใดให้สุขสม
จึงต้องเหงาตัดใครไม่ชื่นชม...
จากอารมณ์...ไม่พ้นจนเหงาครอง

ด้วยเมื่อรักชนรักหักสะท้อน
สาวต่างงอนอ้อนคำยังทำหมอง
ต่างหนีหายกลายอื่นไร้ชื่นปอง
เหงาจริงน้องเหงาดิ้น...ไร้กลิ่นนาง...

"บ้านริมโขง"

ส่งจูบจ้ะ




เ มื่ อ ค ว า ม เ ง า พั ด ม า  ..
เงยหน้าขึ้นฟ้ารับลมสาย
สายลมจะพัดหาให้ความเหงากระจัดกระจาย
แล้วยิ้มรับวันสบาย - สบายให้เหงาคลายลง


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

ยามพระอาทิตย์อัสดง

ข้อความนี้ มี 1 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s