ความคิดถึง(4)

เรือนไม้ไม่ไร้รัก

@เดือนดวงเรียวเกี่ยวฟ้าขึ้นมาแล้ว
วังเวงแว่วเพลงป่ามาประสาน
ม่านความมืดคลายคลี่ราตรีกาล
เป็นสัญญาณทำนองของค่ำคืน

@กลางป่าใหญ่ไพรกว้างน้ำค้างหนาว
แสงดาวพรายรายฟ้ามาให้ชื่น
วามแสงพร้อยร้อยดวงเหมือนร่วงพื้น
แล้วค่อยกลืนเลือนหายไปปลายฟ้า

@จักจั่นหวั่นหวีดกรีดเสียงก้อง
ใบไม้กรองรองรับน้ำค้างป่า
สายลมหนาวพรูพร่างบางเวลา
ลงโลมไล้ชายคามารำไร

@ฟังเสียงน้ำลำธารประสานสาย
เซาะผืนทรายริมบ้านลานป่าใหญ่
ช่างหนาวนักเกินระงับหลับค้างใจ
เสียงแว่วไหวของลมห่มให้นอน

@ให้คิดถึงความหลังครั้งก่อนนี้
สุขที่มีรินโรยระโหยอ่อน
ฝากความรักความฝันวันอาวรณ์
สู่ดินดอนแมกไม้และสายธาร

@สายหมอกลอยอ้อยอิ่งอย่างนิ่งเงียบ
ตะวันเลียบเนินน้อยลอยขนาน
หวลคิดถึงทุกครั้งยังเนานาน
ทิวาวารสานฝันรอวันคอย

///////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๒/๗/๕๖