Re: "หัวข้อของเธอ ฉันแต่ง"

ปุจฉา..."ใครทำให้ฉันเสียความรู้สึกไม่อยากแต่งกลอน"

๐
กลตำราคราคร่ำด้วยคำหยาด
บทวรรคบาทนาฎกรรมย้ำศักดิ์ศรี
ร้อยกรองกลั่นฉันใดในพาที
นั้นคือถ้อยรุจีที่เปี่ยมคุณ
สะท้อนค่าคำคิดสถิตย์อก
ออกหยิบยกเพื่อยาภาษาสุน-
ทรียะศาสตร์สังเคราะห์เพาะอรุณ
ให้อบอุ่นห้องฤดีที่รำพัน
ค้นจากจิตประดิษฐ์เรียงเยี่ยงที่รู้
พึ่งคำครูดูบ้างเพื่อรังสรรค์
ให้ออกมางดงามตามจำนรรค์
ที่จิตฝันต่อคำแล้วนำจาร
บ้างก็เบือนเหมือนว่าค่าตันตีบ
ไร้ซึ่งกลีบแห่งกลอนอักษรหาญ
ขณะจิตคิดพ่ายแก่ภัยพาล
ความรู้สึกนึกซ่านระรานกอง
ไม่อยากต่อแต่งตัดคัดประดิษฐ์
ล้านิมิตมืดมัวหัวสมอง
เคยคิดไขใครกันหยันทำนอง
ให้อกต้องหยุดแต่งสำแดงความ...

วิสัชนา.. "ง่วงนอน"

๐
ครั้นพิเคราะห์เจาะใจใช่ใครอื่น
คนที่ยื่นความเครียดและเหยียดหยาม
ก็คือจิตอีกข้างที่ยังตาม
คอยหาบหามจิตหลักสู่ปลักตรม
ปลักที่ว่าคือนามความย่อท้อ
สร้างหลุมบ่อง่วงหงาวหนาวสะสม
ฉุดใจดีขี้เกียจเดียดคารม
สร้างเนื้อปมบ่มกายหมายทิ้งกลอน
ให้ซึมซับรับเศร้าเข้าสาดส่อง
ดับแสงผ่องแผ้วพาลลานอักษร
ใช้ความง่วงล่วงเกินดำเนินพร
สั่งให้ลืม..สุนทรแล้วนอนไป...
นี่แหล่ะหนอคือเหตุเขตรู้สึก
ทำให้นึกหุนหันและหวั่นไหว
จึงหมายคิดแต่งกลอนตอนหัวใจ
สันต์สดใส...ไม่ง่วงเผื่อทรวงจาร...

ขอรวมหัวข้อของพี่ท่านนะโมกะสาวแป้งไว้ด้วยกันเลยนะครับ..อิอิ
หัวข้อต่อไป.... คำคม-คมขำ .....เชิญคร้าบบบ...