.jpg)
"ไร้นาม" มิไร้ชื่อ เชลงกานท์
รู้ไม่รู้ตรวจทาน ถี่ถ้วน
สัมผัสจัดหวานหวาน พอเหมาะ
ใดมากเกินควรล้วน เลี่ยนลิ้นฉันใด ฯ
ความถี่ถ้วนครวญใคร่คือใจปราชญ์
มาหยดหยาดทุกหย่อมถนอมฝัน
ทุกสัมผัสจัดจ้านหอมหวานวรรณ
ควรรังสรรค์เพียงเหมาะเสนาะความ
สัมผัสคำทำนองจึงผ่องใส
สัมผัสใจจึงทราบถึงวาบหวาม
วางถ้อยคำให้เหมาะจะงดงาม
สัมผัสลามเลยเลี่ยนจักเบียนลิ้น
ควรถือทางสายกลางปล่อยวางจิต
ควรพินิจกลอนครูอย่าดูหมิ่น
ควรพิเคราะห์เหมาะเหม็งดั่งเพลงพิณ
ควรรังสรรค์วรรณศิลป์ดั่งจินดา
ทุกกำหนดกฎเกณฑ์นั้นเทคนิค
ให้คนพลิกแพลงใช้ตามคุณค่า
ที่สำคัญคือสารตระการตา
ต้องนำพาถึงมานผู้อ่านกลอน ฯ
กามนิต, ๑๙ มิ.ย.๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
