.jpg)
กระท่อมน้อยหลังนี้มีความรัก
เฝ้าฟูมฟักอุ้มชูสู้ฟันฝ่า
แม้กัดกินก้อนเกลือเจือน้ำตา
ก็ก้มหน้าอดทนจนคุ้นเคย
เราสองคนใจเดียวเด็ดเดี่ยวนัก
ใช้ความรักนำพาอย่าผ่าเผย
เพียงมีกันและกันไม่หวั่นเลย
จึงลงเอยด้วยกันอย่างมั่นใจ
ยามเหน็ดเหนื่อยกลับมาเห็นหน้าน้อง
ยืนยิ้มย่องคอยท่าน่ารักใคร่
เห็นรอยยิ้มความเหนื่อยหน่ายก็หายไป
จะตั้งใจสร้างฝันฉันและเธอ
ฝันจะสร้างรังรักสักหลังหนึ่ง
เป็นที่ซึ่งอุ่นไอรักใคร่เสมอ
แม้หนทางยาวไกลหาไม่เจอ
ยังคงเพ้อหาทางสร้างวิมาน
เพียงได้กอดน้องนอนได้อ้อนออด
ได้พร่ำพลอดน้ำคำที่ฉ่ำหวาน
ได้ชมนกชมไม้ชมสายธาร
สู่วิมานสุขสมชมดาวเดือน
พลัน...วิมานที่วาดไว้ในอากาศ
ก็เอนลาดสั่นไหวเหมือนใครเคลื่อน
ค่อยค่อยลืมดวงตาที่พร่าเลือน
ยินเสียงเตือน...ตื่นหรือยัง ไอ้หลังยาว
แก้ว กรุงเก่า
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
