***อยากถามดาว เคยเหงาไหม ****
ด้วยกาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ ค่ะ
แสงดาวพราวพร่าง
ประกายสว่าง กระจ่างเวหน
ดาวน้อยรู้ไหม...............มีใครหนึ่งคน
น้ำตาล่วงหล่น..............ท่วมท้นดวงมาน
ปวดร้าวทรวงใน
เกินจะทำให้..................ดวงใจเบิกบาน
เมื่อหมดความหมาย.........กลับกลายหักหาญ
แสนทรมาน.................สุดขานถ้อยความ
โอ้ดาวดวงน้อย
เห็นเจ้าล่องลอย.............ใจคอยอยากถาม
เคยเหงาบ้างไหม............ในทุกช่วงยาม
ครั้งราตรีงาม ................ทอทาบแสงจันทร์
เมื่อครั้งดาวเหงา
มีใครคลอเคล้า................หยอกเย้าชวนฝัน
อยู่เคียงข้างใจ................ห่วงใยแบ่งปัน
ส่งถ้อยรำพัน..................ปลอบขวัญดวงใจ
ดาวน้อยลอยเกลื่อน
คงมากหมู่เพื่อน...............เยี่ยมเยือนสดใส
คงไม่รู้เห็น....................เหงาเป็นเช่นไร
ท้องฟ้ากว้างไกล.............ไม่ไร้แสงพราว
คงมีเพียงฉัน
โศกเศร้าจาบัลย์.............ทุกวันปวดร้าว
ไร้ผู้เหลียวแล................เพื่อนมีแค่เงา
ประคองคลอเคล้า...........เมื่อคราวระทม ....
ระบายได้เพียง
บทถ้อยร้อยเรียง............ แทนเสียงตรอมตรม
น้ำใสไหลแต้ม.............. สองแก้มพร่างพรม
ท่ามกลางสายลม........... ผสมเสียงครวญ
ยิ่งให้หนาวเหน็บ
ยากที่จะเก็บ.................ความเจ็บย้อนทวน
ทุกสิ่งที่ทำ..................ตอกย้ำไห้หวน
อกร้าวรัญจวน...............ปั่นป่วนฤดี
ขอวอนแสงดาว
ที่ผ่องสกาว.................วับวาวสุกสี
ส่งความเมตตา.............นำพาเปรมดิ์ปรี
สู่ใจดวงนี้.................. ให้ทีนะดาว....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
